Czas wielkich Rivier zaczynał mijać. W liniach nadwozia niczym w lustrze odbijają się tendencje lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy to popularność zaczęła zdobywać idea "personal car". Zaczęto rezygnować nierzadko z ciekawego i niekiedy spektakularnego designu karoserii. Wprawiające w chwilę zadumy linie karoserii Riviery przywodzące myśl o nadwoziach boattail z charakterystycznym nawisem z tyłu były jedną z cech charakterystycznych dla tego flagowego modelu Buicka.
A zaczęło efektownie od genialnego designu Billa Mitchella, szefa działu designu w GM i szefa dywizji Buicka, Eda Rollerta, który się zatrudnił w firmie Buick jeszcze w roku 1963. (wtedy w tym roku ukazało się coupe nazwane ponownie Riviera, która to nazwa istniała wcześniej w luksusowych wersjach Buicka w latach 1949-58). Z końcem roku 1973 zrezygnowano z pomysłu stylistycznego wykorzystującego motyw odwróconego kadłuba łodzi. Produkowane w latach 1974-6 Riviery były podobne do dwudrzwiowych wersji największego modelu Electra. Utrzymano wprawdzie status luksusowego coupe w spotach reklamowych, jednak jakby niepostrzeżenie Riviera stanęła w szeregu ostatnich krążowników szos.
Zapowiadane zmniejszanie wymiarów karoserii stało się faktem. Owczesne Riviery poprzez swą wielkość jakby chciały pokazać, że czas dinozaurów jednak nie minął. Przedstawiona na rok edycja była elegancką kreacją, nie mogąca jednak nawiązać do tradycji poprzednika. Owszem łagodnie opadająca linia nadwozia i pojedyncze tylne szyby oraz w zasadzie brzydko oprawiony w winyl dach były typowe dla tamtych czasów. Klienci kupujący Rivierę otrzymywali wygodę i moc oraz wszystko co mogła zaoferować dywizja GM.
Jednakże fakt wykorzystania do budowy Riviery szerokiej gamy podzespołów stosowanych w innych pośledniejszych modelach odzierał z nimbu wyjątkowości. Na dodatek ograniczono moc motoru o pojemności 455 cali sześciennych. Podczas gdy wcześniejsze modele dysponowały mocą 250-70 KM, to z silnika na rok 1974 można było wycisnąć jedynie 210 KM. Pod nazwą MaxTrac Buick przejął od poprzednika quasi system antypoślizgowy. Pod pojęciem muscle car "Stage I" oferowano motor o pojemności 455 cali sześciennych i z elektronicznym zapłonem. Hamulce tarczowe z przodu były obowiązkowe, zaś blokowany dyfer zapewniał dobre przyspieszenie. W oferowanym dodatkowym pakiecie wyposażenia nazwanym GS znalazły się dodatkowo stabilizatory na przednią i tylną oś.
Faktycznie Buicki były teraz pewniejsze w prowadzeniu i miłośnicy wyścigów i ostrego ruszania wzdychali teraz do modeli z nadwoziem z lat 60 z podwoziem z lat 70! Zmiany na rok 1975 ograniczyły się do nieznacznych retuszy: zmieniono troszkę przód, gril chłodnicy stał się bardziej filigranowy, zmieniono także światła z tyłu, gdzie pojawiła się litera R nawiązująca do nazwy modelu. Zaś na zderzakach przybyły potężne odbijacze. Lansowana kanciastość nadwozi znalazła odbicie także w przednich światłach. Zupełnej zmianie uległa natomiast deska rozdzielcza: z kokpitu pilota przemieniła się w płaskie instrumentarium. Zmniejszeniu uległa też moc silnika - tym razem do 205 KM.
O ile w tym roku była tylko mowa o systemie kontroli spalin, to rok później katalizatory znalazły się w seryjnym wyposażeniu. Jednakże amerykański przemysł samochodowy zaczynał się staczać na dno recesji pogłębionej dodatkowo poprzez obrzydzenie samochodu przez środowiska ekologiczne. Można to zauważyć chociażby po prospektach, zawsze luksusowo wydanych , ale znacząco cieńszych. Rok 1976 objawił się innym wzorem grilu chłodnicy. Model z lepszym wyposażeniem nazwany poprzednio GS nosił teraz nazwę R/S. Riviera w porównaniu do poprzednich modeli straciła dużo na oryginalności, i późniejsze modele ozdabiane z tyłu motywem litery R były świadectwem stylistycznej niepewności i straciły swój czar.
Silnik: 455 cui/7456 ccm, wiercenie/suw 109,54 x 99,06 mm 8 cylindrów w układzie widlastym i kątem ich nachylenia cylindrów 90 stopni z wiszącymi wentylami i odbijaczami i tłoczkami, centralny wał, 210 KM przy obrotach 3600 U/min, sprężanie 8,5:1 poczwórny gaźnik Rochestera, maksymalny moment obrotowy 46,3 DIN mkg przy obrotach 2200 U/min, specjalna moc 28,5 DIN KM/litr. Również dostępna moc 245 KM netto przy 4,000 U/min, maksymalny moment obrotowy 49,8 DIN mkg, moc specjalna 33,2 DIN KM/litr (1974) moc 205 KM netto przy 3,800 U/min, maksymalny moment obrotowy 47,7 DIN mkg, moc specjalna 27,9 DIN KM/litr, sprężanie 7,9:1 (1975-6)
Skrzynia: Turbo Hydra-Matic (hydrauliczny konwerter napędu i 3-biegowa planetarna skrzynia), lewarek przy kierownicy lub w konsoli w podłodze, przełożenia biegów: P-R-N-D-L2-L1. Przełożenie 2,56:1; 2,93:1; 3,23:1
Nadwozie i podwozie: ramowe z trawersami, stalowa karoseria przykręcana. Z przodu pojedyncze wahacze. Z tyłu sztywna oś z poprzecznym stabilizatorem i półeliptycznymi wahaczami piórowymi, stabilizator wstrząsów, hydrauliczne amortyzatory na wszystkich 4 kołach. Opony JR 78-15 Z przodu i tyłu amortyzatory teleskopowe
Masa: długość/szerokość/wysokość: 5666/2030/1345 mm, rozstaw osi: 3100 mm waga: 2120 kg, bak paliwa 98 l, krąg zawracania: 14,2 m
Ilość egzemplarzy 1974 - 20,129
Cena 1974 - 5687 $
