Gdy w roku 1955 szef koncernu Chryslera Tex Colbert dał sygnał do uruchomienia produkcji nowej marki Imperial, pojawiła się szansa, by zająć spory kawałek tortu na rynku aut prestiżowych w USA. Pomimo niesamowitego silnika Hemi, (który był o niebo lepszy niż agregat Cadillaca) o którego jakości wykonania wówczas GM i Ford mogli tylko marzyć, czy najwyższych skrzydeł, to jednak Imperiale pozostawały daleko za Cadillakiem i Lincolnem.
Od roku 1960 koncern Chryslera wypuszczał auta tylko z samonośną karoserią z wyjątkiem właśnie Imperiala, który pozostawał przy tradycyjnym podwoziu aż do roku 1966. Po pierwsze upraszczało to budowę przedłużanych limuzyn przez włoską firmę Ghia. Zdecydowano to zmienić w roku 1967, nie z powodu powszechnego już używania samonośnych karoserii, lecz z powodów finansowych.
Ponieważ firma Imperial nie mogła pozwolić sobie na budowę zupełnie osobnego podwozia, zdecydowano przedłużyć rozstaw podwozia o 3 cale do długości 127 cali (322,5 cm). Na tym podwoziu osadzono następnie gładką kanciastą karoserię dłuższą o następne 6 centymetrów. Owe nadwozie zaprojektowane przez Elwooda Engela wiele części miało zapożyczonych od Chryslera.
Imperial zachował jednak styl i indywidualność, co podkreślało np. wielkie charakterystyczne okrągłe logo na wlewie korka paliwa nad tylnym zderzakiem. Z przodu dominowała czysta linia grilu chłodnicy, pośrodku którego literki nie pozostawiały cienia wątpliwości, z jaką marką ma się do czynienia. Crown był dostępny w kilku wersjach nadwoziowych: czterodrzwiowy sedan, kabriolet, 2- i 4-drzwiowy hardtop oraz specjalną wersję nazwaną Director w wersji 2-drzwiowy hardtop.
Zamiast ultradługiej limuzyny Crown-Imperial (trzeba zwrócić uwagę, że Crown Imperial i Imperial Crown to są zupełnie różne auta) koncern Chryslera zaoferował limuzynę o rozstawie osi 163 cali (414 cm) budowaną na podwoziu Stageway. Owe bardzo luksusowe auto znalazło zaledwie .. sześć nabywców.
Silnik: 440 cui/7206 ccm, wiercenie/suw 109,73 x 95,25 mm 8 cylindrów w układzie widlastym, z wiszącymi wentylami i odbijaczami i tłoczkami, centralny wał, stopień sprężania 10,1:1; 350 KM przy obrotach 4400 U/min, moc specjalna 49,3 SAE maksymalny moment obrotowy 66,4 mkg przy 2800 U/min gaźnik Holley.
Skrzynia: automatyczna TorqueFlite Eight (hydrauliczny konwerter napędu i 3-biegowa planetarna skrzynia), lewarek przy kierownicy, przełożenia biegów: P-R-N-D-2-1. Przełożenie 2,94:1.
Nadwozie i podwozie: stalowa samonośna karoseria, z przodu pojedyncze zawieszenie kół z trapezowo-trójkątnymi sztabami, z przodu stabilizator zakrętów, z tyłu sztywna oś z półeliptycznymi resorami piórowymi, 4 amortyzatory teleskopowe. Opony 9.15 x 15
Wymiary:
Długość: 5707 mm
Szerokość: 2020 mm
Wysokość: 1450 mm,
Rozstaw osi: 3225 mm
Waga: 2280 kg,
bak paliwa 94,5 l,
Promień zawracania: 14,6 m
| Numer modelu | Numer nadwozia | Rodzaj nadwozia | Cena | Waga | Ilość sztuk |
| CY1-M | YM41 | 4-drzwiowy sedan 6P | 5374 | 4830 | 2,193 |
| CY1-M | YM27 | 2-drzwiowy kabriolet 6P | 6244 | 4815 | 577 |
| CY1-M | YM43 | 4-drzwiowy hardtop 6P | 5836 | 4860 | 9,415 |
| CY1-M | YM23 | 2-drzwiowy hardtop 6P | 6011 | 4780 | 3,235 |
