zdjęcia i tekst Rafał Jemielita
W niewielu miastach na świecie można zobaczyć zabytkowe taksówki. Są takie w Londynie - stateczne Austiny, są wiekowe Moskwicze i Wołgi w Moskwie. Od niedawna po warszawskiej Starówce wozi turystów Essex Six "1927".
Pierwsze Hudsony opuściły fabrykę w Detroit w 1909 roku. Dziesięć lat później pojawił się model Essex Super Six (bo ta marka należała do koncerny Hudson) - pierwszy amerykański samochód zbudowany prawie całkowicie bez użycia drewna (poza drobnymi drugorzędnymi elementami i oczywiście deską rozdzielczą).
Charakterystyczny wóz z uchylaną do góry przednią szybą, szerokimi stopniami przy drzwiach i o mocnej ramowej konstrukcji był ulubionym pojazdem chicagowskich gangsterów; uchylna szyba przydawała się w ulicznej strzelaninie, a sześciocylindrowy, dolnozaworowy silnik o pojemności 3800 ccm i mocy 80 KM rozpędzał ważący ponad tonę wehikuł o prędkości blisko 90 kilometrów na godzinę!
Doskonałe chłodzenie silnika zapewniała ogromna chłodnica i pojemności 22 litrów (podobną pojemność) ma chłodnica sporej ciężarówki, np. polskiego Stara). Samochód zużywał dużo paliwa (ponad 15 litrów na 100 km). ale zadowalał się benzyną najgorszej jakości. Według producenta do 50-litrowego zbiornika paliwa można było wlewać nawet produkty naftopochodne. W układzie paliwowym zamiast pompy montowano "mamkę" - zbiornik wyrównawczy, do którego pompowano benzynę przed uruchomieniem motoru. Później, w czasie pracy silnika, paliwo było podciśnieniowo (poprzez "mamkę") zasysane do gaźnika. Niesynchronizowana skrzynia biegów miała, oprócz trzech biegów szosowych, przełożenia umożliwiające poruszanie się w terenie. Oryginalnym rozwiązaniem był napęd prądnicy: zamiast klasycznego paska klinowego zastosowano wzmocniony rzemienny wałek.
Dla wygody i bezpieczeństwa kierowcy zamontowano wycieraczkę przedniej szyby, elektryczne reflektory o dużej średnicy i tylko jedną elektryczną latarnię kierunkowskaz (amerykański kodeks drogowy już w latach dwudziestych rygorystycznie nakazywał montowanie lewego kierunkowskazu). Seryjne Hudsony i Essexy wyposażano ponadto w wygodne skórzane siedzenia dla sześciu pasażerów, w sygnał dźwiękowy i dwa koła zapasowe mocowane na zewnątrz. W podstawowej wersji limuzyny Super Six jeździły co prawda na drewnianych kołach, ale w ofercie handlowej fabryki klienci mogli znaleźć również luksusowy kabriolet-roadster z kołami szprychowymi i oponami Dunlopa. Produkcję modelu Super Six zakończono w 1930 roku.
Podobno pierwszym właścicielem Essexa, jeżdżacego dziś po ulicach Warszawy, był zarządca Browaru Łódź (sprowadził dla siebie model Super Six już w początkach lat trzydziestych). Po wojnie odkupiony z demobilu, służył jakiś czas jako taksówka, by wreszcie podzielić los innych starych samochodów - wylądować w szopie. Obecnie można go zobaczyć w Muzeum Motoryzacji w podwarszawskich Otrębusach.
