autor Robert Przybylski
W połowie lat dwudziestych koncern General Motors oferował "samochody na każdą kieszeń": najtańsze Chevrolety kosztowały 510 dolarów, Oldsmobile - 750, Oaklandy - 945, 4-cylindrowe Buicki - 965, 6-cylindrowe - 1295, a Cadillaki - 2985 dolarów.
W 1927 roku pojawiła się w tej ofercie nowa marka - La Salle, w której wykorzystano wytwarzane już podzespoły. GM uniknął w ten sposób ogromnych kosztów projektowania i budowy nowych silników i nadwozi. Za 2,5 tysiąca dolarów (czyli o pół tysiąca więcej niż najdroższy Buick, ale znacznie taniej niż Cadillaki) można było otrzymać samochód naprawdę dobrej jakości i łudząco podobny do Cadillaca.
Nazwa marki ma swoją historię: Antoine de la Mothe Cadillac (założyciel Detroit) i Rene Robert la Salle (ogłosił dorzecze Missisipi terytorium francuskim i nazwał je Louisianą) byli krajanami i poddanymi Ludwika XIV.
W La Salle'ach montowano zmodernizowane silniki najdroższej marki koncernu (seryjne Cadillaki otrzymały je dopiero w rok później), synchronizowane skrzynie biegów (reszta aut koncernu musiała poczekać na nowocześniejsze skrzynie dwa lata) i nadwozia Fishera lub Fleetwooda. Dla odróżnienia od Cadillaków chłodnice nowych aut ozdobiono innymi emblematami firmowymi.
W 1934 roku zamontowano rzędowe "ósemki" Oldsmobila zamiast motorów V8 Cadillaca. Przednie koła zawieszono niezależnie i wprowadzono hydrauliczne hamulce - oba rozwiązania stosowano także w Cadillacach. Przy okazji obniżono cenę aut tak, aby skuteczniej konkurowały z małymi Packardami. W najlepszym roku (1937) sprzedano ponad 30 tysięcy aut. Od 1937 roku auta wyposażano w zmniejszone V-8 Cadillaca Series 60. Te silniki napędzały samochody La Salle do końca istnienia marki. Ostatnie pojazdy z charakterystycznym emblematem LaS opuściły fabrykę w 1940 roku.
Sukces tej marki zachęcił do podobnych działań również inne dywizje koncernu; Oldsmobile zaprezentował Vikinga (z widlastym silnikiem ośmiocylindrowym), Buick zaś Marquette (z 6-cylindrowym, bocznozaworowym silnikiem i nadwoziem Oldsa), jednak obydwa te modele słabo się sprzedawały. Wytwarzano je zaledwie przez rok i zaprzestano produkcji w 1930 roku. Jedynie Pontiac, będący siostrzaną marką Oaklanda, sprzedawany był od 1926 roku i cieszył się dużo wiekszą popularnością niż Oakland. W pięć lat później nazwa Oakland zniknęła - zastąpiona całkowicie przez Pontiaca.
