Wybrany na wysokie polityczne stanowisko Malcolm Bricklin nie zdawał sobie sprawy, że wymyślenie, urzeczywistnienie oraz finansowanie przedsięwzięcia stanowią tylko pierwsze kroki prowadzenia biznesu. Dotychczasowe motoryzacyjne doświadczenie tego milionera było dość krótkie i dotyczyło wprowadzenia na rynek amerykański marki Subaru.
Samochód noszący jego nazwisko był dwusiedzeniowcem z drzwiami otwieranymi do góry (gullwing) wyposażonym w szereg zaawansowanych zabezpieczeń: duże zderzaki z tworzywa sztucznego zdolne wytrzymać zderzenie o sile 10 mil na godzinę bez żadnych uszkodzeń, kabina pasażerska była zamknięta w klatce bezpieczeństwa. Auto było pierwotnie napędzane budzącym respekt widlastym motorem AMC o pojemności 5,9 litrów, dopiero później zdecydowano się na jednostkę Forda o pojemności 351 cali sześciennnych. Osiągi i przyspieszenie czyniły z Bricklina poważnego konkurenta Corvetty na drodze.
Niestety M. Bricklin otaczał się w firmie członkami rodziny nie dopuszczając do siebie fachowców. Skutek był taki, że zdolni pracownicy zaczęli się zwalniać z fabryki w New Brunswick w Kanadzie. Stanowe władze New Brunswick będąc w nadziei, że inwestycja przyczyni się to do ograniczenia bezrobocia w regionie, utrzymującego dotychczas z rybołówstwa, zgodziły się ją współfinansować.
Choć fabryka została uruchomiona, samochody nie były wyposażane w podstawowe standardy bezpieczeństwa, z tego powodu zaczęły rosnąć koszta, niwecząc tym samym pierwotny biznesplan. Bankierzy coraz bardziej niecierpliwie dopominali się o pieniądze, lecz M. Bricklin szybko znalazł na to sposób - po prostu wyłączył telefon. Pojawiła się także szansa uratowania tego supersportowego wozu ze strony Aston Martina, jednak zniecierpliwione władze stanu zdecydowały o likwidacji fabryki i marka Bricklin przeszła do historii. Łączna produkcja wyniosła 2875 sztuk.
