Virgil Exner (1909-1973)
Virgil Exner, naczelny designer Chryslera kiedyś scharakteryzował design samochodu jako "art made practical"". Jeden ze współpracowników Exnera tak go wspominał: "Entuzjasta automobilizmu i wyrafinowany artysta, miał on wyjątkowe wyczucie linii nadwozia, on był wizjonerem."
Urodzony w roku 1909 w Ann Arbor w stanie Michigan, młody Exner otrzymał wykształcenie plastyczne na Uniwersytecie Notre Dame w mieście Indiana. Po olśniewającym debiucie w studiu projektowym Pontiaka w General Motors Exner później (w roku 1938) przystał do studia wzornictwa przemysłowego Raymonda Loewy'ego. Tu przez więcej niż dekadę projektował on nadwozia Studebakerów. Jego dziełem jest na pewno model Starlight coupe 1947 z nowatorskim układem elektrycznym.
W roku 1949 Exner zmienił pracodawcę i zatrudnił się jako kierownik działu zaawansowanych projektów w koncernie Chryslera. Wtedy też powstała seria "idea cars", obejmująca modele Chryslerów K-310 i d'Elegance, De Soto Adventurer, Dodge Firearrow i wiele innych, wszystkie wykonane ręcznie przez włoską firmę Ghia w Turynie.
Exner planował uderzyć w firmę opanowaną w większości przez inżynierów. Kiedy po raz pierwszy przyszedł do studia projektowego Chryslera, rozwój nowych modeli był nadzorowany przez inżynierów nadwozia, a nie designerów. Exner wywalczył z sukcesem, by designerzy mogli decydować o losie glinianych modeli. Był to rodzaj testu na władzę w firmie Chryslera.
Pierwszymi seryjnymi modelami były Chryslery z roku 1955 z nadwoziem nazwanym "Forward Look" - elegancki Imperial z tylnymi światłami (przez złośliwców nazywanymi "mikrofonowymi") oraz właśnie zapoczątkowana legendarna seria 300. Dwa lata później Exner zaszokował publiczność i konkurencję prezentując modele z ostro zarysowanymi nadwoziami, podkreślonymi przez wznoszące się dramatycznie w górę ogony. Kształt ogonów był zaprojektowany w tunelu aerodynamicznym.
W roku 1960 Exner ponownie zaskoczył świat designem Valianta z długim przodem i krótkim tyłem nawiazując do przedwojennych europejskich samochodów.
W uznaniu zasług Exnera i jego zespołu Instytut Designerów Przemysłowych przyznał mu złoty medal, jedną z sześciu narodowych nagród.
Po odejściu z Chryslera Exner założył własne studio wzornictwa przemysłowego w Birmingham, gdzie projektował nad mnóstwem projektów samochodowych i niesamochodowych aż do jego śmierci w roku 1973. Wśród projektów można wyróżnić próbę odrodzenia samochodu Duesenberg 1966 oraz design łódek, łodzi i jachtów, drugiej wielkiej miłości Exnera.
Jego spuściznę składającą się z rysunków, szkiców, obrazów i makiet jego syn Virgil Exner Jr. podarował muzeum Edsel Ford Design History Center działającym przy Muzeum Henry'ego Forda w Dearborn.