Słabo znany model Nasha. Z powodu nazwy modelu mylnie utożsamiany z marką Rambler. Model ten był produkowany przez Nash Motors, filię Nash-Kelvinator Company. Po fuzji Nasha z Hudsonem, model ten był nadal produkowany przez koncern AMC (American Motors Corporation).
Firma wypuszczając ten samochód stworzyła zarazem nowy segment na rynku motoryzacyjnym, zwanym obecnie kompakt. Był to także pierwszy amerykański kompakt, który odniósł sukces. Z ciekawostek można dodać, ze po zakończeniu produkcji Nasha Ramblera, koncern AMC wypuścił w 1958 roku nowy model nazwany Rambler American, który także odniósł sukces. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, ze Rambler American też miał tę samą płytę podłogową co Nash Rambler. Jest to chyba jedyny przypadek w historii motoryzacji, kiedy dwa samochody występujące pod różnymi markami i korzystające z tego samego nadwozia i podwozia oraz podobnych podzespołów odniosły sukces.
Prezes koncernu Nash-Kelvinator George W. Mason od dłuższego czasu wiedział, że firma musi mieć coś w zanadrzu, jeśli chce jakoś konkurować z Wielką Trójką. Zarazem musiało to być coś innego niż dotychczas produkowane modele. Nash Rambler był wyraźnie mniejszym autem niż współczesne mu auta, zdolnym przewieźć wygodnie pięć ludzi. Prace projektowe nad wozem zaczęły się podczas II-iej Wojny Światowej.
Rynek tanich aut był podzielony pomiędzy Chevroleta, Forda i Plymoutha. Nash Rambler był wyraźnym sygnałem od Nasha, że firma też chce coś uszczknąć z tego lukratywnego tortu. Nash Rambler był mniejszy i lżejszy niż konkurencyjne auta. Zgodnie z przyjętą wcześniej strategią Nasha, przy produkcji Ramblera zużywało się mniej materiałów i mniejsze mogły być koszty produkcji. Rozstaw osi wynosił u Ramblera 100 cali (2540 mm). Standardowym agregatem napędowym był sześciocylindrowy rzędowy silnik flathead o pojemności 173 cali sześciennych (2,8 l) i mocy 82 KM (61 kW, 83 PS).
Inżynierem odpowiedzialnym za Nasha Ramblera pod względem technicznym był Meade Moore, zaś za jego wzornictwo odpowiadał Theodore Ulrich. Ten ostatni wymyślił zakrycie tylnych i przednich kół. Wbrew pozorom nie ograniczało to manewrowania czy skręcania.
Nash Rambler był przewidziany do produkcji z rozmaitymi nadwoziami, lecz w roku debiutu ukazał się wyłącznie jako kabriolet. Było to śmiałe i ryzykowne posunięcie ze strony prezesa Masona. Było to jednak skalkulowane ryzyko. Rambler był oferowany z lepszym wyposażeniem. Masonowi chodziło o zerwanie z wizerunkiem Ramblera jako małego taniego samochodu. To się opłaciło, dziennikarze motoryzacyjni zgodnie recenzowali, ze „był dobrze wyposażony i stylowy samochodzik, łatwy w prowadzeniu i tani w eksploatacji. (..)” Mason miał na względzie losy Crosleya, który pokrótce zbankrutował oraz Henry’ego J. Wiedział, że Amerykanie wolą lubić używany wóz w dobrym stanie niż wóz który jest odbierany jako gorszy lub słabszy. Przy projektowaniu tego auta ważne było także to, że Amerykanom nieobce były doświadczenia z małymi sportowymi samochodzikami, z którymi zetknęli się podczas II-iej Wojny Światowej. Wyrosły na bazie Nasha i Hudsona koncern AMC chętnie zapraszał do współpracy znanych projektantów jak Pininfarinę, Gucciego, Cardina czy Cassiniego.
W przeciwieństwie do dotychczasowych kabrioletów Rambler w wersji kabriolet posiadał pałąk oraz ramki do okien. Ten rodzaj konstrukcji służył jako szyna do rozpinania konstrukcji płóciennego dachu. Wynikało to przede wszystkim z konstrukcji podwozia dostosowanego do wielkości kompaktu. Samochód był wtedy bardzo sztywny, bez konieczności dalszego wzmacniania podwozia i płyty podłogowej. Płócienny dach był zakładany lub zdejmowany elektrycznie (!)
Co ważne, początkowo model ten miał się nazywać Diplomat. Miał to być element strategii nazewnictwa. Wcześniej w ofercie firmy istniały modele Nasha Statesman i Ambassador. Jednak w toku rozwoju projektu okazało się, że firma Dodge zastrzegła tę nazwę do produkcji dwudrzwiowego modelu. Wtedy firma Nash odgrzebała nazwę marki samochodu Rambler przejetego wcześniej przez firmę Nash w 1924 roku. Nie bez znaczenia było także to, ze Rambler był trzydzieści lat temu popularną marką.
Nash Rambler był produkowany w dwóch fabrykach w Kenosha (Wisconsin) i El Segundo, (Kalifornia).
Hasło reklamowe firmy brzmiało: “Newest member of the Nash Airflyte family. The Smart, New Rambler!” (Najnowszy cżłonek rodziny Nasha Airflyte. Zgrabny, mały rambler!)
Udział modelu w sprzedaży koncernu: 6.65%. Udział modelu w sprzedaży na rynku ogólnoamerykańskim 2.59% (11-te miejsce)
Cena podstawowa to 1,633 dolary. Razem z listą opcji mogła wzrosnąć do 2,223 dolarów.
Rambler został przedstawiony w marcu 1950 roku, debiut miał miejsce we wrześniu tego samego roku.
Tabliczka znamionowa składała się z sześciu lub siedmiu cyfr i liter. Oznaczenie fabryki Kenosha, WI (D, K and R) i El Segundo, CA (DC, KC and RC). Tabliczkę znamionową można odnaleźć na prawej stronie części silnikowej pod maską. Pierwszy lub dwa pierwsze oznaczenia to nazwa fabryki. Pozostałe pięć cyfr to numer sekwencyjny zliczany.
1950 Nash Rambler Brochure (Facts about the Rambler)
Kody kolorów
Blue Black P1
Sunset Maroon Light P3
Fawn Brown P7
Nile Green P8
Seal Brown P13
Midnight Blue P16
Sherwood Green P17
Surf Green P18
Cruiser Gray P19
Sea Mist Gray P20
Strato Blue Light P21
Bermuda Blue Metallic P22
Champagne Ivory P23
Carioca Rust P24
Ocean Blue P25
Pan American Red P27
Seal Brown over Fawn Brown P7A13
Seal Brown over Nile Green P8A13
Surf Green over Nile Green P8A18
Sherwood Green over Surf Green P18A17
Surf Green over Sea Mist Gray P20A18
Cruiser Gray over Sea Mist Gray P20A19
Ocean Blue over Sea Mist Gray P20A25
Ocean Blue over Strato Blue Light P21A25
Carioca Rust over Champagne Ivory P23A24
Wymiary:
Rozstaw osi: 100.0 cali
Długość: 176.0 cali
Szerokosć: 73.5 cali
Wysokość: 59.2 cali
Pojemność bagażnika: 13.0 cali sześciennych
Pojemnosć baku paliwa: 20.0 galonów
