Była to seria cystern wykonanych na zamówienie firmy paliwowej Texaco. Projektantami samochodu byli Norman Bel Geddes i Walter Dorwin.
Celem projektu było odświeżenie wizerunku marki oraz zmiana kroju liter. Nie bez znaczenia była moda na streamliner design, czyli na kształty zaokrąglone i aerodynamiczne. W kampanii wizerunkowej chodziło także o przekonanie choć części społeczeństwa, że paliwa płynne mają przyszłość i są równie przydatne do ogrzewania mieszkań. W przeciwieństwie do węgla, nie brudzą, nie kurzą, nie pozostawiają widocznych śladów. Część cystern była pomalowana na biały kolor, choć wedle firmy Texaco, większość egzemplarzy została pomalowana na czarny kolor.
Design był niezwykle futurystyczny i samochód wyglądał jak pajda chleba. Samochód był spłaszczony z przodu i tyłu. O ile przód był zaokrąglony, to tył był zwężony. Przednie i boczne szyby były gięte, co w tych czasach było wielkim ewenementem. Auto nie miało błotników, maski ani bocznych stopni. Kabina pasażerska była zespolona z nadwoziem. Co zaskakujące, cysterna miała wysokość sześciu stóp (1,80 m), bardzo niewiele jak na ciężarówkę takiego przeznaczenia. Nadwozia zostały wykonane przez firmę Heil z Fort Payne w stanie Alabama.
Silnik był montowany z tyłu, był to sześciocylindrowy bocznozaworowy silnik firmy Hercules. Sprzęgło i skrzynia biegów były uruchamiane pod ciśnieniem. Z ciekawostek technicznych należy wymienić mikrofon doprowadzony z części silnikowej aż do kabiny pasażerskiej. Chodziło o to, by kierowca wiedział, kiedy zmienić bieg lub w razie w razie niepokojących dźwięków silnika mógł zatrzymać pojazd.
Prezentacja samochodu miała miejsce w styczniu 1933 roku. Na pewno zbudowano sześć takich ciężarówek, dokładna liczba nie jest znana.
Długość: 26 stóp / 8 metrów
Wysokość: 6 stóp / 1.8 metra
Pojemność baku paliwa: 1,500 galonów / 5,680 litrów
Silnik: sześciocylindrowy silnik Hercules
