Henry Martyn Leland (16 lutego 1843 – 26 marca 1932) był amerykańskim konstruktorem maszyn, inżynierem, wynalazcą i przedsiębiorcą. Jest znany przede wszystkim z założenia dwóch luksusowych marek motoryzacyjnych Cadillac i Lincoln.
Uczył się inżynierii i konstrukcji maszyn fabrycznych w fabryce Brown & Sharpe w Providence w stanie Rhode Island.Jego doświadczenia z tokarstwem, precyzją i metrologią zrodziły w nim ideę pełnej wymienialności części. Było to w czasie, kiedy części do automobili trzeba było wyrabiać ręcznie. Potem Leland pracował w firmie motoryzacyjnej Colt. Później w 1907 roku założył wraz ze wspólnikiem firmę produkującą silniki, Leland & Faulconer, która później stała się dostawcą silników dla firmy Oldsmobile. Oprócz silników firma produkowała także kolejki elektryczne dla dzieci (Leland-Detroit Monorail) oraz golarki.
W 1902 roku H.M. Leland został wynajęty przez wspólników Forda do wyceny majątku spółki Henry Ford Company celem jej zlikwidowania. Wówczas Leland pokazał im dopiero co skonstruowany silnik Brusha i namówił obu panów do dalszego finansowania prac. Zaś samochodem, który był napędzany tym silnikiem był właśnie Cadillac. Zaś pierwsza jazda pierwszym Cadillakiem została upamiętniona wiele lat później, kiedy to przemianowano dawną Randoph Street na Cadillac Square. Wzdłuż tej ulicy odbyła się bowiem pierwsza przejażdżka pierwszym automobilem w historii Detroit. Wówczas mieściła się tam siedziba sądu powiatowego miasta.
Alfred P. Sloan, długoletni prezes General Motors uważał Lelanda za tego, który wymyślił i wylansował ideę wymienialności części w przemyśle motoryzacyjnym. Nie bez powodu to właśnie firma Cadillac zdobyła nagrodę Dewar w 1908 toku. Trzy Cadillaki zostały całkowicie rozebrane, a części powymieszane, a następnie samochody te zostały złożone i uruchomione ponownie. Nie ulega wątpliwości, że to Leland wdrożył w firmie Cadillac wiele nowoczesnych zwyczajów zarządzania.
Leland sprzedał firmę Cadillac koncernowi General Motors dnia 29 lipca 1909 roku za 4.5 miliona dolarów, jednak pozostał w firmie menedżerem aż do 1917 roku. Wspólnie z głównym inżynierem General Motors, Charlesem Ketteringiem opracowali elektryczny rozrusznik. Impuls do tego dał śmiertelny wypadek z udziałem jednego z inżynierów Cadillaca, który próbował uruchomić auto i został uderzony obracającą się korbą.
Leland opuścił General Motors po kłótni z Williamem Durantem, który sprzeciwił się produkcji maszyn na potrzeby wojska podczas I-szej Wojny Światowej. Firma Cadillac została poproszona o produkcję silników lotniczych Liberty, sprzeciwił się wtedy Durant, który był wówczas prezesem GM i był pacyfistą z przekonania.
Wtedy Leland założył firmę Lincoln. Zbiegło się to wtedy z otrzymaniem dziesięciomilionowego kontraktu na dostawę silników V12 Liberty. Po wojnie firma przebranżowiła się i zdecydowała się wejść w dopiero co rodzący się rynek aut luksusowych. Zaś silniki V8 stosowane w Lincolnach był konstruowane na bazie sławnych V12 Liberty.
W 1922 roku firma Lincoln straciła płynność finansową i wtedy została wykupiona przez Ford Motor Company. Ford zapłacił za firmę 8 milionów. Początkowo Ford oferował pięć milionów, jednak sędzia syndyk uznał, że to za mała kwota jak na świetnie wyposażoną fabrykę wycenioną na 16 milionów. Była to zemsta Forda na Lelandzie za stworzenie konkurencyjnego Cadillaca.
Po sfinalizowaniu transakcji Henry i jego syn Wilfred Lelandowie nadal zarządzali firmą, jednak stosunki między rodzinami Fordów i Lelandów ulegały ochłodzeniu. W końcu, dnia 10-tego lipca 1922 roku jeden z menedżerów Forda, Ernest Liebold, poprosił Wilfreda Lelanda o rezygnację. Wtedy rezygnację złożył także Henry Leland. Po raz ostatni widziano ich w firmie Lincoln.