Jesse Gurney Vincent (10 lutego 1880 - 1962) był amerykańskim inżynierem motoryzacyjnym, lotniczym i morskim. Jego autorstwa były słynne silniki lotnicze V-12 Liberty używane podczas I-szej Wojny Światowej. J. Vincent znany jest także jako główny inżynier Packarda.

    Jego kariera techniczna miała z pewnością rodzinne geny. Jego pradziadek od strony matki był dyrektorem technicznym ds. kolei w armii unionistów. Jesse Vincent studiował inżynierię w wolnym czasie. Wkrótce wypracował grube portfolio swoich własnych patentów w firmie Burroughs Adding Machine Company w Detroit. W 1910 roku przeniósł się firmy Hudson, gdzie bardzo zaprzyjaźnił się z Howardem Coffinem, głównym inżynierem Hudsona.

    Dnia 29 lipca 1912 roku Vincent podjął pracę w firmie Packard i odtąd jego kariera zaczęła się bardzo rozwijać. Nawet pierwsza wojna światowa jej nie przerwała. Silniki Liberty zostały opracowane wspólnie z innym inzynierem Elbertem Hallem z firmy Hall-Scott Motor Company. W sumie wyprodukowano 20,478 silników Liberty.

    Po wojnie nadwyżkę takich silników sprzedano z dużym dyskontem prywatnym ludziom. Część z nich wykorzystała te silniki jako napęd do łodzi i motorówek oraz wyścigów morskich. Także i Vincent przystosował własnoręcznie zaprojektowany silnik na potrzeby morskie. Ba, wygrał nawet w 1922 roku złoty puchar łodzią Packard-Criscraft. Z tej okazji konstruktor otrzymał przydomek "Pułkownik Vincent".

    Vincent pozostał w firmie Packard aż do odejścia na emeryturę w 1946 roku. Autorstwa Vincenta są niemal każde projekty techniczne Packardów do 1945 roku. J. Vincent był także członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Inżynierów (założonego notabene przez Andrew Rikera).