Jedna z wielu marek nieznanych szerszej publiczności, ale także przeciętnemu historykowi motoryzacji amerykańskiej.
Nazwa marki pochodzi od nazwisk założycieli firmy: Roberta C. Davisa i Charlesa J. Boura.
Początkowo produkcja odbywała się w Detroit, jednak dwa lata potem, w 1918 roku, zaraz potem założyciele przenieśli firmę do miasteczka Frankfort w stanie Indiana.
Firma produkowała modele nazwane 17 i 188. Cechą wyrózniającą oba modele była lekko pochylona i spiczasta osłona chłodnicy ulokowana przed przednią osią.
Ceny wahały się pomiędzy 1250 $ a 1500 $ w 1916 roku, by trzy lata później wzrosnąć do 1650 $.
W 1918 roku firma została przejęta przez przedsiębiorstwo Shadbourne Brothers z Chicago, którzy przeorganizowali firmę, a w następnym roku przenieśli produkcję do miasta Shreveport w stanie Luizjana.
Reklamy firmy z tego okresu podkreślały nową siedzibę firmy, okreslajac jako "dumę miasteczka Shreveport". Firma rozpisała nawet konkurs wśród czytelników czasopisma "Shreveport Times" na nową nazwę samochodu. Choć wybrano nową nazwę "Louisianne", to jednak nigdy nie została ona wdrożona.
Wracając do cech wyróżniających to auto, nalezy zwrócić uwagę, że nie tylko przednie i tylne siedzenia, ale także podłoga i dach samochodu, były wyściełane skórą. W ofercie pojawiły się także nowe modele 21 i 215. Były one napędzane sześciocylindrowymi silnikami firmy Continental.
W 1920 roku cena za model 20 z nadwoziem tourer wyniosła 1700 dolarów, a w 1922 roku cena 215 także z nadwoziem tourer wyniosła aż 2300 dolarów. W 1923 roku firma zostaął przejęta przez konkurencyjne przedsiębiorstwo JM Ponder and the Ponder Motor Manufacturing Company, jednak nagły brak funduszy zmusił właścicieli do zawieszenia, a następnie zlikwidowania przejętej firmy.
W ciągu niespełna siedmiu lat wyprodukowano około półtora tysiąca egzemplarzy automobili marki Bour-Davis.
