W przypadku LaSalle'a, ustaliły się pewne prawidła designu motoryzacyjnego. Odtąd zmiany wyglądzie były ważniejsze niż ulepszenia techniczne. Dla przykładu, Ford T z 1927 roku jest prawie identyczny z modelem T z 1910 roku (!). Przez lata samochód ten przechodził głównie zmiany kosmetyczne i nie miał prawie żadnych znaczących zmian technicznych. Natomiast LaSalle jest zupełnym przeciwieństwem.
Zanim Harley Earl został ściągnięty do Cadillaca, znał się z Lawrence'em P. Fisherem, głównym menedżerem Cadillaca. Obaj grali w tym samym klubie golfowym i przejawiali duże zainteresowanie motoryzacją. Earl, który pracował w firmie swojego ojca, był na bieżąco z trendami motoryzacyjnymi i stylistycznymi. To wszystko wywarło wrażenie na Alfredzie Sloanie, który zatrudnił go jako specjalistę od designu samochodów. Earl projektując LaSalle'a widział go nie jako młodszego brata Cadillaca, lecz jako bardziej stylowy i zwinny samochodzik. Mniejsze i eleganckie przeciwieństwo dużych modeli Cadillaca, a jego design nie miał ówczesnego odpowiednika u wszystkich amerykańskich producentów. Design był wzorowany na zawadiackim roadsterze hiszpańskiego samochodu Hispano-Suizy.
LaSalle było produkowane w wielu odmianach nadwoziowych, w tym także z nadwoziami na zamówienie między innymi od Fishera czy Fleetwooda. Wcześniej były to samodzielne firmy karosujące, które zostały wykupione potem przez General Motors. To właśnie LaSalle nosi dumne miano pierwszego kabrioletu na świecie. Co ważne, nadwozia można było zamówić w dwukolorowym malowaniu. Więc to nieprawda, że dwukolorowe malowanie narodziło się dopiero w latach 50-tych. Earl zaprojektował kompleksowo cały samochód, a więc także logo. Były to dwie duże litery L i S, a pomiędzy nimi małe a. To wszystko zostało zamknięte w okrągu. Okrąg był osadzony na listwie pomiędzy przednimi światłami przed grillem chłodnicy (nie na grillu).
Rozstaw osi wahał sie pomiędzy 128 a 134 calami (odpowiednio (3,251 i 3404 mm). Samochody te były wyposażane w silnik V8 Cadillaca o kącie rozwarcia 90 stopni. Silnik dawał dużą moc, co przy mniejszej masie LaSalle'a było nie bez znaczenia, samochód był żwawszy.
20 lipca 1927 roku kierowca Willard Rader wraz z Gusem Bellem testowali lasalle'a na torze fabrycznym GM w Milford Proving Grounds. Przejechali wtedy niecałe tysiąc mil (952 mile - 1532 km), a postoje liczyły tylko siedem minut. W tym czasie trzeba było tylko zatankować samochód lub zmienić opony. Średnia prędkość testowa wyniosła 95,2 mil na godzinę (156.9 km/h). Test mógł potrwać dłużej, gdyby nie awaria systemu smarowania olejem.
Wielki Kryzys zaowocował spadkiem sprzedaży, toteż główne dywizje GM stanęły przed koniecznością przemyślenia utrzymywania marek towarzyszących. Pierwsze pod nóż poszły Viking i Marquette. W 1930 roku zniknął Oakland. Cadillac nie rezygnował ze swojej towarzyszącej marki. Klienci woleli kupić tańszego LaSalle'a niż droższego Cadillaca. Dla porównania, sprzedaż LaSalle'a na rok 1927 wyniosła 22,691 sztuk, a w 1932 spadła aż do 3,290 sztuk.
1927
1928
1929
1930
1931
1932
1933
