Rok 1976 był ostatnim rokiem produkcji modelu Valianta. Wielu uważa, że wstrzymanie produkcji Valianta było dużym błędem ze strony Chryslera. Można się zżymać na to, że zlikwidowano model Barracuda czy Road Runnera, lub kontynuację tych modeli jako małych samochodów w Australii, lub oferowanie australijskich silników w USA, ale największym z tych wszystkich błędów było z pewnością zatwierdzenie do produkcji modeli Volare i Aspen. Tak jak starożytny poprzednik, model P15 z 1949 roku, Valiant istniał wyłącznie jeszcze rok w celu załatania luki cenowej.
Przede wszystkim Volare i Aspen zostały jedynie pobieżnie sprawdzone w testach, a w dodatku planowana sprzedaż opóźniła się o rok. Sam Lee Iacocca powiedział o tych autach, że one nigdy nie powinny były powstać. Gdyby nie ten błąd, to być może koncern Chryslera nie zostałby zmuszony do sprzedaży swoich oddziałów i filii zagranicznych.
Sprzedaż Valianta na rok 1976 była słaba: sprzedano 32,901 egzemplarzy. W tym samym roku zadebiutowały nowe modele Volare i Aspen. Jedynym szczegółem wyróżniającym rok 1976 są przednie kierunkowskazy i światła postojowe. Białe żarówki z żółtymi szkiełkami ustąpiły miejsca żółtym żarówkom i białymi szkiełkami. Zmiany techniczne były bardzo nieznaczne, zaś w przypadku wyposażenia dotyczyło wyłącznie pakietu Feather Duster.
W miejsce zasłużonego pakietu Gold Duster zaoferowano inny pakiet Silver Duster. Wersję tę można odróżnić po czerwono-czarnych paseczkach biegnących wzdłuż dolnej partii nadwozia. Współgrało to z czerwonym winylowym dachem. Opcją było czerwone wnętrze Boca Raton z winylu lub weluru. W przypadku nadwozia sedan do wyboru były trzy wersje: podstawowa, Custom i Brougham. Wersja Scamp miała dodatkową odmianę nazwaną Scamp Special.
Wersja Scamp sprzedała się zaledwie w 8,455 egzemplarzach, zaś model Duster, powiększył sprzedaż do 26,688 egzemplarzy dzięki pakietowi Feather Duster. Pakiet ten został stworzony w celu lepszej ekonomii silnika. Przede wszystkim wykonane z aluminium kolektory dolotowe silnika, wsporniki i wytłoczenie wewnętrzne bagażnika i maski silnika i wsporniki zderzaków. Ponadto do tego pakietu dochodziło długie przełożenie na nadbiegu mechanicznej 4-biegowej skrzyni zblokowanej z rzędową szóstką o pojemności 225 cali sześciennych.
Mało kto wie, że w 1976 roku Valiant był dostępny w wersji policyjnej. Był to pakiet oznaczony kodem A38 oferowanych w następujacych wersjach silnikowych: E24 (według kalifornijskich kryteriów emisji spalin), E25 (normy federalne) 225 cali sześciennych (3.7 l) jednogardzielowy gaźnik oraz E44 (silnik 318 cali sześciennych, 5.2 l), dwugardzielowy gaźnik do V8; E58 (silnik 360 cali sześciennych, 5.9 l), czterogardzielowy V8 z pojedynczym wydechem dla Kalifornii lub podwójnym dla norm federalnych. Koncern Chryslera polecał policji wersję E58 jako najbardziej wytrzymałą i trwałą. Wersja E58 dawała moc rzędu 175 KM w wersji kalifornijskiej i 220 KM w wersji federalnej. Podwójny wydech (bez katalizatora) czynił Valianta jako naprawdę szybki wóz patrolowy.
Na dystansie jednej czwartej mili przyspieszenie do szybkości 84,6 mil na godzinę (136,2 km/h) osiągał w 16.4 sekundy. Łatwo więc doganiał sportowe czy podrasowane samochody.
Policja z Seattle doniosła, ze po użyciu tych Valiantów spadła o 46 procent liczba przestępstw drogowych. Policjanci woleli Valianta od modeli full-size jako szybszego i łatwiejszego w prowadzeniu. Ponadto do wyposażenia dochodziły specjalne odbijacze na zderzakach do spychania delikwenta z drogi. Pewnym mankamentem okazało się podwozie. Pomimo znaczących wzmocnień niekiedy nie wytrzymywało ciężkich trudów policyjnej służby.
Co zaskakujące, miesięcznik motoryzacyjny Car And Driver przetestował najnowsze wówczas modele Corvetty i siostrzany model Valianta, Dodge'a Darta. Oczywiście Corvette z wynikiem 124.5 mil na godzinę najszybsza, ale Dart Sport 360 był drugi z wynikiem 121.8 mil na godzinę stając się tym samym najszybszym zwykłym samochodem osobowym Ameryki. Było to wielkie osiągnięcie inżynierów Chryslera. W dodatku ten samochód nie miał katalizatorów.
Choć Valiant raczej nie uchodził za demona szybkości, to jednak Valiant był ceniony jako solidny, niezawodny i ekonomiczny samochód. Jednak jego czas minął i Valiant dzielnie przeszedł do historii.
Nazwa Valiant była używana jeszcze w Ameryce Południowej aż do roku 1980. Rok później zaprzestano w Brazylii produkcji Dodge'a Darta.
Valiant był wytwarzany w następujących fabrykach: Detroit i Hamtramck (Michigan), Belvidere (Illinois), Newark (Delaware), St. Louis (Missouri), Windsor (Ontario w Kanadzie)
Silniki:
Slant Six 198 cali sześciennych (3.2 l)
Slant Six 225 cali sześciennych in (3.7 l)
V8 318 cali sześciennych in (5.2 l)
V8 340 cali sześciennych in (5.6 l)
V8 360 cali sześciennych (5.9 l)
Slant Six 198 cali sześciennych (3.2 l)
Slant Six 225 cali sześciennych in (3.7 l)
V8 318 cali sześciennych in (5.2 l)
V8 340 cali sześciennych in (5.6 l)
V8 360 cali sześciennych (5.9 l)
1976 Plymouth Valiant & Duster Brochure
