Marka samochodów produkowanych przez koncern Studebakera. Nazwę wzięła od ówczesnego prezesa koncernu, Alberta Russela Erskine'a (1871-1933).

    Podczas swojej prezesury Erskine zachęcił swoich inżynierów do stworzenia zaawansowanych technicznie silników. W rezultacie firma zaczęła odnosić sukcesy w wyścigach oraz zgarnęła większy udział w rynku dla samochodów dla klientów klasy średniej wyższej. To dało firmie Studebaker asumpt do wejścia firmy w każdy segment rynku motoryzacyjnego w USA. Studebaker specjalizował się bowiem w produkcji aut osobowych dla klasy średniej oraz pikapów i lekkich ciężarówek.

    Erskine był zafascynowany mniejszymi europejskimi samochodami i widział potencjał dla mniejszego kompaktowego wozu o krótkim rozstawie osi. Taki samochód byłby zwłaszcza idealny na ekspansję Studebakera na rynku europejskim. Dlatego też premiera samochodu Erskine (dokładniej modelu Six) odbyła się nieprzypadkowo w Paryżu.

    Gdy w 1927 roku Studebaker wprowadzał na rynek amerykański swoją nową markę, model Erskine'a ochrzcił jako Little Aristocrat. By Erskine były jeszcze tańsze, Studebaker zamówił do swoich Erskine'ów partię sześciocylindrowych silników od firmy Continental. Erskine były sprzedawane w cenie 995 dolarów za sztukę. Nadwozie pochodziło prosto od Raya Dietricha, jednego z wiodących projektantów motoryzacyjnych i przemysłowych. Design zwracał powszechną uwagę i zyskał szereg pochlebnych recenzji w prasie brytyjskiej i francuskiej.

    Początkowo sprzedaż była obiecująca, gdy jednak w ciągu tego roku koncern Forda przedstawił zupełnie nowy model A (po zakończeniu produkcji legendarnego modelu T). Sprzedaż fordów w cenie podstawowej 525 dolarów zbiła koncern Studebakera z pantałyku, szybko jednak znalazł sposób, obniżył cenę do dumpingowej: 470 dolarów.

    By znaleźć wyjście z tej sytuacji, dział marketingu Studebakera doradził, by Erskine wychodził  z większymi nadwoziami. Tak więc zwiększono rozstaw osi z 108 cali (2783 mm) do 114 cali (2896 mm). Tak więc Erskine przestał byc mniejszym braciszkiem Studebakera. Ostatecznie zdecydowano o końcu marki Erskine w maju 1930 roku. niespełna rok później Studebaker zdecydował o nowej marce Rockne. Ale to już inna historia :)

    Reasumując, Albert Russel Erskine bardzo wzmocnił przedsiębiorstwo Studebakera, zainwestował w innowacje techniczne. Bardzo to pomogło firmie Studebaker podczas Wielkiego Kryzysu.

    Chociaż Erskine był za wypłatą dywidendy dla udziałowców z rezerwy koncernu Studebakera, osłabiło to firmę. W dodatku osobne marki Erskine i Rockne oraz nabycie innego luksusowego producenta aut luksusowych Pierce-Arrow okazały się porażkami. Zachwiało to płynnością finansową.

   A.R. Erskine wobec utraty kontroli nad Studebakerem popełnił samobójstwo na terenie Studebakera (obecnie Bendix Woods Park) na obrzeżach South Bend w stanie Indiana.