Firma ta działała w St. Louis w stanie Missouri. Powstała za sprawą Russella E. Gardnera. Gardner urodził się w rodzinnym stanie Tennessee, które opuścił w 1879 roku bez grosza przy duszy. Trzy i pół dekady później Gardner był już milionerem. Gardner zarobił duże pieniądze najpierw na produkcji powozów, dopiero później zainteresował się motoryzacją.
Pan Gardner zaczął najpierw od produkcji nowych nadwozi dla Chevroleta. W 1915 roku zarządzał fabryką Chevroleta w St. Louis oraz kontrolował handel chevroletami na zachód od rzeki Mississippi. Gardner sprzedał wkrótce swoją fabrykę koncernowi General Motors po tym, gdy jego trzej synowie wstąpili do marynarki wojennej (Navy). Zalożył wówczas nową firmę Gardner Motor Company, której został prezesem. Jego poprzednie doświadczenie motoryzacyjne ograniczało się do składania samochodów z gotowych już części, nic dziwnego więc, że produkcja aut marki gardner też była w istocie montownią. Pierwszy model Gardnera był napędzany czterocylindrowym silnikiem firmy Lycoming i miał rozstaw osi 112 cali (2800 mm). Do sprzedazy trafił pod koniec roku 1919 jako model na rok 1920.
W 1921 roku sprzedaż wyniosła 3800 sztuk, zaś w następnym roku do aż 9000 sztuk. Na początku roku 1924 kierowca rajdowy Cannon Ball Baker ustanowił nowy rekord kontynentu, przejeżdżając trasę z Nowego Jorku do Los Angeles w 4 dni, 17 godzin i 8 minut w samochodzie marki Gardner. Firma wkrótce rozbudowała swoje moce produkcyjne oraz poszerzyła sieć sprzedaży. Roczne możliwości produkcyjne wynosiły 40 tysięcy sztuk rocznie. Gardnery można było zamawiać z silnikami sześcio- lub ośmiocylindrowymi. W 1925 roku zaprzestano produkcji gardnerów z silnikami czterocylindrowymi.
Latem roku 1929 Russell Gardner ogłosił zawarcie dwóch dużych ważnych kontraktów. Pierwszym była umowa pomiędzy spółką Sears, Roebuck and Company, która chciała zbudować nowy samochód na bazie gardnera i następnie wysyłać już gotowy. Drugi kontrakt został zawarty z firmą New Era Motors, która zamierzała produkować nowego ruxtona z przednim napędem. Po Wielkim Krachu obie umowy zostały anulowane.
Na rok 1930 gardnery ukazywały się już tylko z silnikami sześciocylindrowymi. W styczniu 1930 roku firma zapowiedziała produkcję zupełnie nowego modelu. Miał on mieć przedni napęd, silnik sześciocylindrowy o mocy 80 KM (60 kW), rozstaw 133 cali (3380 mm), nadwozie od wytwórni Baker-Raulang z długim sportowym przodem. O zatrzymanie tego wehikułu miały dbać hydrauliczne hamulce od firmy Lockheed, zawieszenie było zaś hydrauliczne dwustopniowe. Jednak skończyło się tylko na zbudowaniu prototypu.
Modele na rok 1931 były takie same co w poprzednim roku. W połowie tego roku Russell E. Gardner uzyskał od akcjonariuszy jego firmy pozwolenie na zatrzymanie produkcji samochodów. Powód był stricte finansowy. Już od 1927 roku Gardner przestał przynosić zyski, głównie z powodu zażartej konkurencji z Wielką Trójką i zmniejszającej się liczby dostawców części niezbędnych do produkcji samochodów. W 1932 roku wyprodukowano pewną liczbę karawanów z pozostałych części, ale firma już nie istniała.
