Pochodzące z "epoki mosiądzu" automobile marki Adams-Farwell były produkowane przez firmę The Adams Company z siedzibą w Dubuque w stanie Iowa. Trzeba tu koniecznie wspomnieć, że firma ta działa do dzisiaj. A automobile przestała produkować ponad sto lat (!) wcześniej.
Pierwotnie były to zakłady The Roberts & Langworthy Iron Works, które produkowały specjalizowaną galanterię żelazną jak meble parkowe, krzyże nagrobne. Właściciel firmy, pan Roberts zdecydował się przejść na emeryturę i wówczas w firmę zainwestował Eugene Adams. Obaj panowie zawiązali współpracę w lipcu 1883 roku. Trzy lata później firma przemianowała się na Langworthy and Adams Iron Works. Gdy wspólnik Langworthy odszedl na emeryturę w 1892 roku, brat Adamsa, Herbert wykupił jego udziały i zreorganizował firmę. Firma odtad się nazywała The Adams Company. Firma zajmowała się odlewaniem i produkcją części żelaznych. Niedługo potem firma otworzyła swoją nową fabrykę na Wschodniej Czwartej Ulicy w Dubuque. Pech chciał, że zaraz potem fabrykę strawił pożar. Firma jednak szybko się pozbierała i zaczęła dodatkowo oferować urządzenia grzewcze do mieszkań. W 1895 roku firma zaangażowała Faya Olivera Farwella (1859-1935) jako głównego menedżera.
Około roku 1895 Farwell zaczął prace nad samochodowymi silnikami z wewnętrznym zapłonem. Wymyślił wtedy silnik rotorowy z trzema cylindrami ułożonymi horyzontalnie.Wał korbowy był ustawiony pionowo. Farwell uznał, że taki silnik jest lżejszy od do tej pory zbudowanych silników. Silnik Farwella nie potrzebował także koła zamachowego ani chłodnicy.
Pierwszy prototyp samochodu został ukończony w 1898 roku. Automobil został zbudowany na podwoziu bryczki. Silnik był zamontowany pomiędzy przednimi kołami. Prototyp taki jednak okazał się nieudany, toteż Farwell szybko zbudował drugi automobil, który tym razem miał silnik z tyłu. Pojazd ten mial tym razem bicyklowe koła. Trzeci z kolei prototyp miał koła artyleryjskie. Najmniej znany jest czwarty prototyp, prawdopodobnie podobny do wcześniejszego, trzeciego. Ten czwarty został sprzedany pewnemu mieszkańcowi Dubuque.
Dopiero piąty z kolei pojazd okazał się udany, toteż został pokazany na wystawie Chicago Auto Show w lutym 1905 roku. Firma zebrała wówczas pierwsze zamówienia. Po bardzo nieznacznych modyfikacjach pojazd ten zaczął być produkowany jako Model 6 20/25 hp.
Automobil marki Adams-Farwell posiadał kilka wyjątkowych detali. Nadwozie było budowane ręcznie. Reklamowane jako "convertible brougham" (zwrot trudny do przetłumaczenia: nadwozie z prawie pionową tylną zabudową obszytą materiałem) nie było kabrioletem, lecz rodzajem karety bez sztywnego dachu. Na dachu znajdował się płócienny materiał, który można było rozpiąć aż do górnej krawędzi przedniej szyby. Stanowiło to ochronę szofera przed deszczem lub śniegiem. Potem dach i akcesoria można było z powrotem złożyć i umieścić w schowku w sztywnym dachu nad tylnym siedzeniem.
Co ważne, samochód można było uruchomić od razu z miejsca kierowcy, więc odpadało uruchamianie samochodu korbą. Taki luksus kosztował swoje. Firma za swoje cudo żądała 2500 dolarów. Ponadto, co ważne, adamsy-farwelle były pojazdami całorocznymi, a nie tylko sezonowymi.
Na rok 1906 wspomniany juz Model 6 został przemianowany na Series 6. Do nazwy dodano oznaczenie mocy 40/45 hp. Automobil otrzymał także dłuższy rozstaw osi, zaś nadwozie brougham zmieniono na tzw. landaulet. Oba nadwozia były prawie identyczne, różniły się jednak zwijanym dachem aż do końca tylnej krawędzi nadwozia. Czasem określano je jako convertible runabout. W obu przypadkach mieściły one 5 osób.
Później firma oferowała więcej rodzajów nadwozia, jednak z tylko jednym silnikiem do wyboru. Jednym z popularnych nadwozi był tzw. przedłużony brougham (extension brougham), w tym przypadku z przedłużonym rozstawem osi. Inny model, nazwany 7-A był siedmioosobowym tourerem. Silnik był nadal z tyłu, natomiast tylne siedzenie przesunięto nieznacznie do przodu. Wszystkie te nadwozia miały przednie siedzenia ze zwijanym dachem. Zupełnie innym modelem był 8-A Gentelman's Speed Roadster. Zamiast znanego już podwozia i przykrecanym doń nadwoziem, samochód nie posiadał nadwozia. Automobil ten był bardzo szybki jak na ówczesne czasy. Prędkość maksymalna wynosiła około 75 mila na godzinę (121 km/h).
Na rok 1908 ukazał się nowy produkt firmy, nazwany 9 50 hp. Byl to pierwszy farwell z zupelnie nową skrzynią 4-biegową. Prawie wszystkie konkurencyjne automobile mialy skrzynie 3-biegowe. Konstrukcja skrzyni była zupełnie inna niż w znanych nam dzisiejszych samochodach. Skrzynia posiadała dwa sprzęgła: jedno sprzęgło obsługiwało 2-gi i - 4-ty bieg, zaś drugie 1-szy, 3-ci oraz wsteczny. Nie było możliwości wybrania naraz dwóch biegów, gdyż można było je wybrać tylko jednym wybierakiem. Zupełnym nowum było natomiast możliwość przesunięcia kierownicy zarówno z lewej, jak i z prawej strony.
Ostatnia zmiana modeli wypadła w 1909 roku. Z oferty skreślono model coupe, zaś roadster zyskał o jedno miejsce więcej, zaś touring był dłuższy. Wszystkie modele Adams-Farwella oferowano do 1912 roku (niektóre źródła podają 1913 rok). Ogółem produkcję przerwano po wyprodukowaniu około 200 egzemplarzy. Statystycznie rzecz biorąc, 25 egzemplarzy opuszczało fabrykę rocznie. Pewna ich liczba trafiła do wyposażenia policji w Dubuque.
Reasumując, w porównaniu z konkurentami Adams-Farwell było małą firemką, która oferowała imponujacą liczbę modeli. Automobile te zaskakiwały pomysłowymi rozwiązaniami dotyczącymi ówczesnych problemów prowadzenia.
Z całej liczby wyprodukowanych dotychczas adamsów-farwelli zachował się tylko jeden jedyny egzemplarz. Można go obejrzeć w Narodowym Muzeum Motoryzacji w Reno w stanie Nevada. Dokładnie jest to model Series 6 40/45 hp z 1906 roku. Nadwozie zostało zbudowane przez firmę Connolly Carriage & Buggy Company z siedzibą prawdopodobnie również w Dubuque. W 2011 roku samochód ten pokazano na imprezie w Pebble Beach, gdzie otrzymał specjalną nagrodę, puchar im. Charlesa A. Chayne za najbardziej zaawansowaną technologię w swoich czasach.
