W styczniu 1954 firma Nash połączyła się z firmą Hudson tworząc przyszly koncern AMC (American Motors Corporation). Wobec tego faktu firma dysponowała ograniczonymi funduszami na marketing i rozwój projektu. W tym czasie kierownictwo AMC dostało cynk o planowanej nowince od koncernu Forda. Okazał się nim Ford Thunderbird.
Z powodu słabej sprzedaży w poprzednich latach, Nash opóźniał premierę nowego modelu. 3-ciego lipca zrezygnowano z wersji kabriolet, zaś coupe "Le Mans' nie zostalo prawie w ogóle zmienione. Jedyną zmianą była jednoczęściowa tylna szyba, w poprzednich rocznikach szyba była trzyczęściowa.
Natomiast brytyjski Healey pragnął rozwijać inny model Austin-Healey 100, co też było powodem, dla którego wspólnie zrezygnowano z kontynuowania marki Nash-Healey. Produkcję wstrzymano w sierpniu, zaś ostatnie nash-healeye sprzedawano jako model 1955. Chociaż koszty transportu były znaczące, firma Nash obniżyła cenę za jednostkowy egzemplarz nasha-healeya o ponad 1200 dolarów zbijając tym samym cenę do 5128 dolarów.
Wymiary:
Długość: 4585 mm (180.5 cali)
Szerokość: 1673 mm (65.87 cali)
Wysokość: 1397 mm (55 cali)
Rozstaw osi: 2743 mm (108 cali)
Przednia oś: 1346 mm (53 cali)
Tylna oś: 1394 mm (54.87 cali)
Waga: 1347 kg (2970 funtów)
Silnik:
Nash Jetfire sześciocylindrowy rzędowy, gaźnik Carter, 253 (4139 cm3), wiercenie: 88.9 mm (3.5 cali), suw: 111.13 mm (4.375 cali), stopień sprężania: 8.25 : 1
