Samochód był wytwarzany w firmie Carrozzeria Ghia we Włoszech, tej samej, która zbudowała oryginał. Wprowadzono tylko nieznaczne zmiany w designie karoserii. W produkcji stosowano podwozia Dodge'a Coronet w wersji D-500 oraz podrasowane silniki i skrzynie także produkcji Dodge'a.
Wszystkie Dual Ghie były dwudrzwiowymi kabrioletami z wyjątkiem dwóch sztuk dwudrzwiowych hardtopów z dachem z tworzywa sztucznego. Późniejsza generacja ze zmienionym designem karoserii we wczesnych latach 60-tych także była wytwarzana we Włoszech.
Samochód ten rywalizował z Continentalem Mark II i Rolls-Royce'em Silver Cloud III. Posiadanie takiego samochodu oznaczało wejście do elity finansowej. Wśród sławnych właścicieli Dual Ghii byli aktorzy Debbie Reynolds, Desi Arnaz, Glenn Ford, Sterling Hayden, Dean Martin, Frank Sinatra, Eddie Fisher czy Peter Lawford, a także amerykańscy prezydenci Richard Nixon, Ronald Reagan i Lyndon Johnson. Ten ostatni zresztą wygrał Dual Ghię w pokera właśnie od Ronalda Reagana, wówczas gubernatora Kalifornii.
silnik: od Dodge'a D-500 (1956) górnozaworowy, żeliwny o pojemności 315 cali sześciennych, wiercenie/suw: 3.63 x 3.80 cali, stopień sprężania 8.0:1, moc 230 KM przy obrotach 4300 na minutę. Pięć głównych zaworów. Gaźnik czterogardzielowy Carter. Opcją był inny silnik także od Dodge'a, D-500-1 (sto dolarów dopłaty) górnozaworowy, żeliwny o pojemności 325 cali sześciennych, wiercenie/suw: 3-11/16 x 3-51/64 cali, stopień sprężania 8.5:1, moc 260 KM przy obrotach 4000 na minutę. Pięć głównych zaworów. Gaźnik czterogardzielowy Carter WCFB-2532S.
Skrzynia: automat od koncernu Chryslera, Powerflite.
Masa: długość 203-1/2 cali, rozstaw osi: 115 cali, przednia oś: 58.9 cali, tylna oś: 59,2 cali, opony: 6.70 x 15.
Opcja: serwo kierownicy - 95 $, serwo hamulców - 40 $.
Notka historyczna: dodatkowo wyprodukowano trzynaście prototypów.
Wytwórca: Dual Motors Corp, Detroit, Michigan.
Ogółem wyprodukowano 117 samochodów marki Dual Ghia, w tym trzynaście prototypów, 102 kabriolety i 2 hardtopy.
