You are here:Carpedia»History»CARS»Busses»1919-1958 FitzJohn
Thursday, 03 November 2016 23:06

1919-1958 FitzJohn

 

    Firma FitzJohn powstała w celu konstrukcji i budowy nadwozi do ciężarówek i autobusów. Autobusy były produkowane na podwoziach Forda, a później REO. Początkowo autobusy były sprzedawane pod marką Fitz-Er, jednak wkrótce sprzedawano je jako FitzJohn. Pojazdy te były solidnie wykonane i dostępniejsze cenowo niż konkurencja. Firma odniosła spory sukces finansowy, który pozwolił na postawienie od nowa nowej fabryki już w 1924 roku. Produkcja zwiększyła się wtedy aż pięciokrotnie (!) Co roku zza bram wyjeżdżało około 300 autobusów. Można było je zamówić w rozmaitych wersjach, np. z nadwoziem z polerowanego aluminium lub kratownicą na dach na bagaże.

    Od 1-szego stycznia 1929 firma FitzJohn rozpoczęła bezpośrednią sprzedaż. Oferta była adresowana głównie do producentów podwozi i dilerów samochodów. Zmiana działalności nie zapobiegła jednak spadkowi sprzedaży o prawie 40 procent. Toteż dnia 8-ego czerwca 1931 roku firma została przejęta. Założyciel firmy H.A. FitzJohn został zmuszony do odejścia, zaś nowym właścicielem został Paul O. Dittmar. Firma produkowała potem 12- lub 15-osobowe autobusiki, podobne do modelu D, jednak z obniżonym progiem z prawej strony. Dotychczasowy właściciel zatrudnił się potem jako menedżer w innej firmie, General American Aerocoach Company.

     W 1934 roku firma przedstawiła nowy model nazwany 110. Był to jedenastoosobowy pojazd zbudowany na bazie chevroleta master z nadwoziem sedan. Samochód został przedłużony w środku, ponadto dodano na dach specjalnie wzmocnioną ramę na bagaże. Model 100 okazał się dużym sukcesem, jako że był bardziej ekonomiczny i idealny do obsługi krótkich linii np. dowóz z lotnisk. Podczas wojny, kiedy to brakowało materiałów z powodu zaangażowania się USA w wojnę, państwowa Rada ds. Produkcji Wojennej zleciła firmie FitzJohn budowę 15-stoosobowej wersji modelu 100.

     Około roku 1940 firma pod wodzą nowego dyrektora Jamesa J. St.Croixa zdecydowała się na ważną zmianę w produkcji. Zamiast budować nadwozia na bazie podwozi dostarczanych od innych producentów, firma produkowała odtąd własne nadwozia na podwoziach własnej produkcji. Ostatnim pojazdem Fitzjohna wyprodukowanym w starej technologii był model 625 dostarczony w marcu tego roku dla firmy White. W 1950 roku opcjonalnie oferowano silniki diesla. Równocześnie w tym samym roku przeprojektowano część modeli z silnikiem umieszczonym z tyłu. Jednak pomimo sukcesu modelu Cityliner, który oferował nieporównywalnie większy dostęp do przestrzeni silnikowej, firma w obliczu narastającej konkurencji ze strony Wielkiej Trójki i zdecydowała się w 1954 roku wycofać z branży autobusów miejskich.

    Ostatnim modelem firmy FitzJohn by ł model Roadrunner. Oficjalnie oznaczany jako FID (FitzJohn Interurban Diesel z 150-konnym silnikiem Cumminsa JBS-600) lub jako FIG (z benzynowym silnikiem Waukesha 140-GK o mocy 176 KM). Model Roadrunner był oferowany jako 37-osobowy autokar z 6-metrowym rozstawem osi (237 cali) lub na skróconym podwoziu z rozstawem 5,1 metra (201 cali) i miejscami dla 33 pasażerów. Zbudowano tylko 14 egzemplarzy, z których większość stanowiły wersje dla 37 pasażerów. Ostatnie egzemplarze Fitzjohna zostały zbudowane dla florydzkiego oddziału firmy przewozowej Greyhound Lines i były wyposażone w wersję Roadrunner Sightseer (okna w dachu).

    Fabryka w Muskegon o powierzchni niespełna 8 hektarów została zamknięta w maju 1958 roku po zrealizowaniu zamówienia do Meksyku.

    Do tej pory zachowały się statystyki sprzedaży z lat 1927-58. Wynika z nich, ze w okresie tych 31 lat zbudowano i sprzedano 2,621 autobusów i autokarów, 1,460 nadwozi, 776 przedłużeń nadwozi, 62 przeróbki na przyczepę. Szacuje się, że w pierwszym okresie, kiedy to nie prowadzono statystyk sprzedaży, zbudowano tuż ponad 400 nadwozi autobusów oraz małą liczbę nadwozi do ciężarówek. Łączna liczba produkcji jest szacowana na ponad 5,300 sztuk.

    W 1949 roku firma FitzJohn nabyła dodatkowy teren oraz hangar o powierzchni 3,900 m2 przyległy do lotniska w Brantford w prowincji Ontario. Pierwsze autobusy wyprodukowane przez spółkę córkę FitzJohn Coach of Canada Ltd. Zostały dostarczone w maju 1950 roku do firmy przewozowej Hollinger Bus Lines operującej na przedmieściach Toronto. Fabryka w Brantford zbudowała w sumie 197 autobusów. Początkowo produkowano tam modele 310 Cityliner z silnikiem montowanym z przodu, jednak potem przerzucono się na produkcję tylnosilnikowych modeli FTD i FTG. W 1958 roku cały kanadyjski biznes został sprzedany konkurencyjnej firmie Blue Bird, co umożliwiło tej ostatniej firmie ekspansję na kanadyjskim rynku.

   Trzeba tu wspomnieć, że krótko po wojnie firma Fitzjohn założyła spółkę celową w Meksyku do sprzedaży swoich autobusów tamże. Był to bardzo chłonny rynek, doskonale sprzedawały się tam 40-osobowe modele Duraliner aż do 1956 roku. Były one produkowane w nieco innej wersji niż amerykańska: posiadały one dodatkowe drzwi z tyłu pojazdu. Sprzedaż spadła w połowie lat 50-tych, kiedy to rząd meksykański zdecydował się promować produkcję rodzimych wyrobów motoryzacyjnych. Zdołano wtedy wyeksportować ponad 50 egzemplarzy modelu Roadrunner. Po rozwiązaniu firmy Fitzjohn, meksykańska spółka rozpoczęła produkcję modelu Roadrunner.

  • 1944fitzjohnduraliner
  • 1949fitzjohnad
  • 1954fitzjohnroadrunnerbushansenbrochure1
  • 1956fitzjohnroadrunnerintercitybrochure1

Simple Image Gallery Extended

Leave a comment

Make sure you enter the (*) required information where indicated.Basic HTML code is allowed.

Interesting Websites