Automobil zbudowany w 1902 roku jeszcze przez dawną firmę Ohio Automobile Company, która została potem przemianowana na Packard Motor Car Company w październiku 1902. Firma Packard miała siedzibę w Warren w stanie Ohio, a jej włascicielami byli bracia James Ward Packard i William Doud Packardowie oraz wspólnik George Lewis Weiss.
Model G był rozwinięciem dawnego jednocylindrowego modelu zbudowanego jeszcze w 1899 roku. Firma Ohio zbudowała wtedy model F i G. Różnica była w dwucylindrowym silniku oferowanym tylko w Modelu G. Zbudowano tylko cztery egzemplarze tego modelu.
Nowością była rama ze stali prasowanej, ale budowa ze zrozumiałych względów opierała się według zasad budowy powozów. Rozstaw osi wynosił 91 cali (2311 mm). Przednia oś 56 cali (1422 mm) o pół cala wieęcej (12,7 mm). Sterowanie było po prawej stronie jak zwykle. Ale mała uwaga, Packard był jednym z pierwszych amerykańskich automobili, kóre miały kierownicę zamiast rumpla.
Koła nie były zdejmowane i były rozmiaru kół artyleryjskich. Każde z kół miało 14 drewnianych szprych. Przednie i tylne koła miały te same wymiary: 36 x 4,5 cala. Opony były pneumatyczne, zaś zawieszenie było typu półeliptycznego. Samochód miał dwa hamulce. Pierwszy hamulec działał poprzez lewarek na zewnątrz, a drugi był sterowany pedałem nożnym.
Silnik znajdował się pod ławką i był uruchamiany korbą. silnik był dwucylindrowy, został połączony z dwóch jednocylindrowych silników. Blok był żeliwny z niezdejmowalnymi głowicami cylindrów. Wiercenie i suw wynosiło 6 x 6 1/2 cali (152.4 × 165.1 mm) każdy cylinder. Łączna pojemnosć wynosiła więc 184 cali sześciennych (3,015 cm3) na jeden cylinder i łącznej pojemności 368 cali sześciennych (6,030 cm3). Moc takiego silnika wynosiła w ówczesnej praktyce 24 KM. Do tego dochodził gaźnik firmy Longuemar.
Jednocylindrowe silniki Packarda były solidnie wykonane. W przeciwieństwie do modelu F, model G otrzymał większą i montowaną z przodu chłodnicę. Skrzynia była zębatkowa i miała trzy biegi do przodu plus wsteczny. Napęd na koła odbywał się za pośrednictwem łańcucha połączonego z dyferencjałem.
Samochód ten był potężnym wozem jak na swoje czasy. Ważył około 4 tysiące funtów (około 2 tony). Model ten można było zamówić w dwóch wersjach nadwozia: czteroosobowego Surrey lub ośmioosobowego tonneau. Wersja Surrey nie miała drzwiczek ani z przodu ani z tyłu. Ławki były zwrócone do przodu. Natomiast w tonneau była przednia ławka oraz dwie ławki ułożone wzdłużnie. Dostęp do tylnej części pasażerskiej był możliwy po otwarciu małych tylnych drzwiczek.
Nadwozia były solidnie wykonane i były majstersztykiem stolarskim. Wykonawcą był prawdopodobnie zaprzyjaźniony z firmą Packardów lokalny warsztat stolarski. Kupujący miał możliwość wyboru koloru nadwozia. Tapicerka była pikowana i wykończona szarą skórą.
Na wyposażenie składały się para lamp olejowych firmy Dietz, prędkościomierz, zawory na paliwo i olej, kazde podłączone do odpowiedniego baku. Opcją był przełącznik rozrusznika. Mniejsza wersja kosztowała 2,500 dolarów, zaś większa ponad 3,000 dolarów.
W 1902 roku fabrykę Packarda w Warren w stanie Ohio opuściło 179 egzemplarzy modelu F, natomiast Model G został zbudowany jedynie w 4 egzemplarzach. Był to też ostatni rok istnienia firmy Ohio Automobile Company. Model G był także ostatnim packardem w całości zaprojektowanym przez głównego inżyniera i wiceprezesa Williama A. Hatchera. Hatcher odszedł 17 stycznia 1903 roku, ponieważ nie zgadzał się z linią programową spółki. Jego następcą został Francuz Charles Schmidt, który bardzo unowocześnił packardy nadając im także europejski sznyt. Zmiany dotyczyły zarówno konstrukcji, jak i wyglądu.
Pod względem technicznym Model G to ostatni przedstawiciel pierwszej generacji packardów budowanych w stylu buggy i z silnikiem posadowionym pod siedzeniem kierowcy. Silnik był bardzo głośny i trochę zawodny. Był to także ostatni Packard z silnikiem mniejszym niż czterocylindrowy. W 1903 roku nowe packardy miały już silniki czterocylindrowe.
Jednym z nabywców był William Rockefeller, młodszy brat Johna D. Rockefellera. Z wszystkich czterech zbudowanych egzemplarzy, przetrwał jeden, który obecnie znajduje się w prywatnej kolekcji. Jest to wersja surrey pomalowana w kolorze czerwieni.