You are here:Carpedia»History»CARS»Independents»Packard»1932 Packard Light Eight
Wednesday, 08 April 2015 10:16

1932 Packard Light Eight

 

     W lipcu 1931 roku firma Packard zaprezentowała tzw. Dziewiątą Serię swoich modeli, w skład której wchodziły Standard Eight, Deluxe Eight, oraz modele Custom robione na indywidualne zamówienie. By ożywić sprzedaż, bardzo podupadłej wskutek Wielkiego Kryzysu, producent wprowadził w trakcie produkcji dwa dodatkowe modele: 900 czyli właśnie Light Eight oraz Twin Six (V12).

      Klient, aby się połakomić na 5-osobowego 4-drzwiowego sedana, musiał pożegnać się z 1750 dolarami. Pozostałe nadwozia kosztowały 1795 dolarów. Stojący wyżej w hierarchii Standard Eight kosztował 2485 dolarów. Różnica wynosiła więc 735 dolarów. Dla porównania Ford V8 na rok 1932 kosztował w zależności od wyposażenia i wersji silnikowej pomiędzy 460 a 650 dolarów. Różnica w cenie za Packarda Light Eight uwidaczniała się na tle porównywalnych modeli Cadillaca i Lincolna, które kosztowały prawie 3 tysiące dolarów.

     W zamyśle kierownictwa Packard Light Eight miał konkurować w segmencie aut klasy średniej wyższej. Naturalnymi konkurentami były LaSalle, Buick, Chrysler oraz najdroższe modele Nasha, Hudsona i Studebakera.

     Light Eight był Packardem pełną gębą, co podkreślał zwłaszcza grill chłodnicy dzielony na dwie części i z boku przypominający trochę nos rekina. Silnik był identyczny co w modelu Standard Eight, jednak model ważył o 500 funtów mniej (około 250 kg). Ta kombinacja sprawiła, że ten model przyspieszał żwawiej niż którykolwiek z modeli Packarda z wyjątkiem modelu Twin Six, który jednak miał widlastą dwunastkę (!) Silnik dawał moc rzędu 110 KM, zaś o przeniesienie napędu dbała zsynchronizowana mechaniczna skrzynia 3-biegowa. Trzeba nadmienić, że synchronizacja była luksusem i na ogół niedostępnym w tanich popularnych samochodach. Pełna synchronizacja skrzynek stała się seryjnym standardem dopiero po II-iej Wojnie Światowej.

     Należy tu podkreślić, że Light Eight był śmiałym eksperymentem Packarda w zakresie produkcji seryjnej w tym segmencie rynku. Klienci mogli zamówić w kilku wersjach nadwoziowych, z których najpopularniejszy był tzw. Cabriolet Coupe. Ogólnie rzecz biorąc, model ten był dostępny w czterech nadwoziach. Do wyboru były: czterodrzwiowy pięcioosobowy sedan (numer 553), dwu- i czteroosobowe coupe z siedzeniem w bagażniku (numer 558), dwu- i czterosobowy tzw. Roadster Coupe z siedzeniem w bagażniku (numer 559) oraz dwudrzwiowy pięcioosobowy sedan coupe mający czasem określenie Victoria Coupe (numer 563). Wracając do nadwozia Cabriolet Coupe, było to dwudrzwiowe nadwozie jakby udające kabriolet, lecz w rzeczywistości było coupe z dachem obitym materiałem. 

     Z wyposażenia dodatkowymi opcjami były koła zapasowe montowane po obu bokach przednich błotników lub z tyłu, chromowane nakładki na koła, zapalniczkę do cygar, prawe światło wsteczne, podstawka na bagaże, pełny tylny zderzak oraz przednie światełka postojowe.

     Light eighty były budowane według packardowskiej tradycji. Podwozie stanowiła solidna ciężka rama o kształcie zbliżonym do litery X. Napęd był przekazywany oczywiście na koła tylne. Rozstaw osi wynosił 127,75 cali (3,245 mm). Silnik stanowiła ośmiocylindrowa rzędowa jednostka o pojemności 320 cali sześciennych (5,2 l). Stopień sprężania wynosił 6:0, zaś moc wynosiła 110 KM (82 kW; 112 PS). Sprzegło było montowane z tzw. talerzem próżniowym i dyferencjałem hypoidalnym. Baterie i narzędzia były montowane po bokach błotników. Deska rozdzielcza była identyczna jak w droższych modelach. 

    Model można rozpoznać po innym grillu chłodnicy z tzw. jarzmem na górze. Grill był uksztaltowany  tak, że widząc z boku można było w wyobraźni dostrzec rekini nos. Zamknięte nadwozia w modelach Light Eight miały tylne okienko o jedną czwartą mniejsze niż w droższych modelach. Jak już wiadomo, silnik był identyczny co w Standard Eight, jednak samochód był lżejszy ( 4,115 lb (1,867 kg) w przypadku sedanów w porównaniu z modelem Standard Eight (901) - 4,570 lb (2,073 kg).

     W sumie podczas toku trwania produkcji od 23 czerwca 1932 do 5 stycznia 1933 Packardowi udało się sprzedać 6,785 sztuk Light Eighta. W międzyczasie klienci kupili 7,669 sztuk modelu Standard Eight. Jak widać, producent miał niższy zysk z produkcji Light Eighta niż z droższych modeli, pomijając fakt, że Light Eighty były produkowane krócej niż Standard Eight. Zrozumiałe było więc, że tańszy model niekoniecznie musi być symbolem luksusu.  Firma wyciągnęła z tego lekcję, że tańszy model niekoniecznie musi mieć pełne wyposażenie spotykane w droższych modelach.

     Na rok 1933 przygotowano tzw. Dziesiątą Serię, w której nie uwzględniono już Light Eighta. Zaś Standard Eight został przemianowany na Eight i oferował dodatkowe modele żywcem przejęte od Light Eighta. Choć zniknął charakterystyczny grill chłodnicy, pozostało jednak mniejsze tylne okienko. Zaś nowy dyferencjał był standardem we wszystkich modelach Eighta. Ceny były już wyższe i zaczynały się od 2150 dolarów za sedana i 2250 dolarów za roadstera.

    Kierownictwo Packarda wyciągnęło z tego wnioski i zaczęło przygotowania do opracowania nowego modelu, ochrzczonego potem jako 120 (One-Twenty), który zadebiutował w 1935 roku. W pewnym sensie model Light Eight jest poprzednikiem modelu 120, który był oferowany w luksusowej klasie niższej i summa summarum uratował Packarda przed bankructwem.

  • 1932lighteightad01
  • 1932lighteightad02
  • 1932lighteightad03
  • 1932lighteightad04
  • 1932lighteightad05
  • 1932lighteightad06

Simple Image Gallery Extended

Leave a comment

Make sure you enter the (*) required information where indicated.Basic HTML code is allowed.

Interesting Websites