Nieistniejąca od dawna i dziś zupełnie zapomniana marka samochodowa. Samochody tej marki były produkowane przez spółkę Locomobile Company of America. Pierwotnie zakłady tej firmy znajdowały się w Watertown w stanie Massachusetts, jednak po dwóch latach całkowita produkcja została przeniesiona jeszcze w 1900 roku do Bridgeport w stanie Connecticut.
Spółka produkowała początkowo małe automobile parowe, jednak już w 1903 roku firma przerzuciła się na produkcję aut z napędem spalinowym. Firma produkowała odtąd luksusowe samochody. Nazwa marki pochodzi od połączenia nazw locomotive i automobile.
Marka powstała za sprawą Johna B. Walkera, redaktora i wydawcy czasopisma "Cosmopolitan". Walker odkupił plany produkcji samochodu napędzanego parą za niebagatelną sumkę ćwierć miliona dolarów, której nie mogli się oprzeć Francis i Freelan Stanley. W tę cenę wchodził jeden do tej pory wyprodukowany samochód (plus 199 zamówionych). Pierwotnie bracia Stanleyowie mieli sprzedać innemu przedsiębiorcy Anzi L. Barberowi.
Współpraca między Walkerem a Barberem trwała tylko dwa tygodnie. Zaraz potem Walker założył swoją firmę Mobile Company Of America z siedzibą w zakładach Stanleya w Tarrytown w stanie Nowy Jork. Zaś Barber założył swoją firmę General Managers z siedzibą w Bridgeport w w stanie Connecticut. Zaś bracia bliźniacy założyli konkurencyjną firmę Stanley Motor Carriage Company w 1902 roku stając się największym rywalem dla parowego Locomobile'a.
Firma początkowo produkowała samochody parowe, które jednak były zawodne, często się psuły, opny się roztapiały i miały zbyt mały bak paliwa wystarczający tylko na 20 mil jazdy (około 32 km). Nie mówiąc już o tym, że trzeba było czekać, aż się zagotuje woda. Jeden z takich parowych wozideł kupił sam Rudyard Kipling, który określił Locomobile'a jako "oszustwo wytłoczone w niklu". Parowe samochody oferowano początkowo tylko z jednym nadwoziem (runabout) za cenę 600 dolarów. W sumie w okresie między 1899 a 1902 rokiem powstało cztery tysiące locomobili. Kupowali je sprzedawcy, lekarze i inni potrzebujący szybkiego przemieszczania się.
W 1901 roku firma Locomobile oferowała aż siedem nadwozi do wyboru w cenie od 600 dolarów do 1400 dolarów. Większość locomobili była napędzana silnikami dwucylindrowymi (wiercenie i suw 3x4 cali na 76.2x102mm; pojemność silnika 57 cali sześciennych tj. 927ccm) i połączona przewodem do kotłazapalającego naftę. Typowym nadwoziem był dwuosobowy runabout sprzedawany po 750 dolarów. Dwucylindrowy ilnik był usytuowany na środku drewnianej ramy. Później firma opracowała nowy kocioł i nowa pompę wodną opracowaną przez firmę Overman Wheel Company z miasteczka Chicopee Falls w stanie Massachusetts. Ta ostatnia firma produkowała zresztą swój własny samochód marki Victor Steamer.
Podczas wojny burskiej, firma Locomobile wymyśliła i opracowała nowy rodzaj samochodu specjalnie na potrzeby wojenne. Jest to pierwszy przypadek produkcji samochodu użytego w wojnie. Był to w istocie generator prądu, z zamontowanym potężnym reflektorem i kuchnią polową.
Nie zagwarantowało to jednak sukcesu nawet w Anglii. Toteż Locomobile w 1902 roku zaczął prace nad opracowaniem nowego silnika spalinowego. Początki były nader obiecujące i firmowy inżynier Andrew Riker że zbudował rychle samochód z silnikiem czterocylindrowym. Zawczasu skreślono samochody parowe z oferty, a ich dokumentację odsprzedano z powrotem braciom Stanley za 20 tysiące dolarów.
Wypuszczony w 1904 roku locomobile z silnikiem spalinowym miał nadwozie tonneau z miejscami dla pięciu osób i kosztował 4500 tysiące dolarów. Była to bardzo duża zmiana w stosunku do poprzednich parowych, tanich i małych automobili. Zamontowany z przodu rzędowy czterocylindrowy silnik chłodzony wodą dawał moc rzedu 16 KM (11.9 kW). Kierowca miał do dyspozycji 3-biegową skrzynię budowaną wedlug patentu Panharda. Samochód był osadzony na stalowej ramie i ważył 998 kilogramów (2200 funtów).
Tak jak inni producenci samochodowi, również Locomobile dołączyło do sportu motorowego wystawiając swoje pojazdy do wyścigów. W 1905 roku Locomobile wystartował w wyścigu Gordon Bennett Cup. Samochód ten był wyposażony w 17,7 litrowy silnik. Sam wyścig nie był udany dla samochodu. Po awarii skrzyni biegów i braku koła zapasowego kierowca Joe Tracy zdołał wykonać tylko dwa okrążenia na torze w Avergne, zanim silnik całkowicie odmówił posłuszeństwa.
Locomobile lepiej się spisało na innym wyścigu Vanderbilt Cup plasując się na trzecim miejscu. W 1906 roku firma wystawiła ponownie nowy samochód do wyścigów. Locomobile miał nieco mniejszy silnik (16,2-litrowy). Jednak samochód nie ukończył wyścigów, z powodu kłopotów z oponami. Jednak już w 1908 roku kierowca George Robertson wygrał na locomobilu pierwszy wyścig jako pierwszy amerykański kierowca na amerykańskim samochodzie. Ten sukces bardzo podniósł prestiż firmy. Tego prestiżu nie zniszczyły późniejsze niepowodzenia na torach wyścigowych. W 1913 kierowca Orin Davis wygrał na locomobilu rajd Los Angeles-Phoenix.
Wyścigi potwierdziły renomę Locomobile'a jako producenta solidnie wykonanych i szybkich luksusowych samochodów. Dwusiedzeniowy model 40 Runabout z 1908 roku miał moc 60 KM (44.7 kW) i był sprzedawany za 4750 dolarów (w przeliczeniu około 100,000 dzisiejszych dolarów).
Najważniejszym modelem tej marki był imponujący model 48. Wprowadzony do oferty w 1919 roku był już wówczas przestarzały. Samochód ten miał podwozie o rozstawie 142 cali sześciennych. Agregatem napędowym była rzędowa bocznozaworowa szóstka o pojemności 525 cali sześciennych o mocy 48,6 KM. Jakość wykonania miała swoją cenę. Przeciętny locomobile z otwartym nadwoziem kosztował niecałe 10 tysięcy dolarów. Dla porównania przeciętny Ford T kosztował 300 dolarów.
W 1922 roku Locomobile zostało wykupione przez koncern Durant Motors, który kontynuował producję aut bez żadnych zmian (nawet tzw. rebrandingu). Locomobile były produkowane do 1929 roku aż do upadku koncernu Durant Motors. Aż do połowy lat 20-tych oferowano tylko model 48. W 1925 ukazał się nowy model 8-66 Junior Eight napędzany nowszym ośmiocylindrowym rzędowym silnikiem. Co ważne, niższa była jego cena 1785 dolarów.
1926 był rokiem debiutu nowego modelu Locomobile'a, mniejszego modelu Junior Six. Jednak firma produkowała ten model tylko przez rok. Wkrótce pojawił się większy model 90, produkowany aż do końca istnienia firmy. Do oferty doszedł jeszcze jeden model nazwany 8-70. Tym samym Locomobile miał w ofercie nowy samochód z silnikiem ośmiocylindrowym. Z oferty skreślono natomiast model 8-66 Junior Eight.
W 1929 roku zadebiutowały dwa nowe modele 8-86 i 8-88, jednak było już za późno, by ocalić firmę Locomobile. Jak wiadomo produkcja durantów trwała do 1932 roku, jednak nie uchroniło to Locomobile'a.
Simple Image Gallery Extended
