Maciej Banaś i Andrzej Wolfarth portretują Chevroleta Bel Air 1964 (2000r.)

Maciej Banaś and Andrzej Wolfarth portray 1964 Chevrolet Bel Air (2000r.)

 Andrzej Wolfarth:

   Tego Bel Aira widziałem ze dwa razy.

   Wóz znałem tylko ze zdjęć u mojego przyjaciela, Andrzeja. Andrzej mi opisał miejscowość pod Będzinem i dojazd. Akurat jechałem do rodziny w Jastrzębiu, więc sobie zboczyłem z trasy i szukałem tego wozu.

  I saw this Bel Air about two times.

  I knew this car merely from the pictures made by my friend Andrzej. He described me the place near Będzin and how to get there. When I was travelling to my family in Jastrzebie, I deviated from the route and searched for that car.

   Jak już trafiłem, nikt z miejscowych nie kojarzył wozu, ale później na pobliskiej budowie ktoś rozpoznał auto ze zdjęcia i pokazał mi gdzie. Przedstawiam się i tu się okazuje, że wóz został przeniesiony gdzie indziej, parę numerów dalej. No nic, idę tam. Pytam się o Chevroleta, a właścicielka posesji, gdzie stoi Bel Air, pozwala mi go obejrzeć. Rozmawiam o właścicielu, i kapuję, że właściciel jest ponoć psychicznie chory i dlatego ludzie, u których on trzymał wcześniej Bel Aira, nie chcieli go już więcej widzieć. Auto było wtedy kompletne. Za drugim razem pojechałem tam z moim kolegą Wojtkiem. Przedstawiamy się, oglądamy, i tu wielkie rozczarowanie: nie ma świateł, szyb, zderzaków, zdekompletowana ruina i tyle.

   As I found the place, nobody of the local folks seemed to know the car, but then someone at the near building site recognized the car from the picture and showed me the way. I introduced myself there and then it turned out the car had been moved a few blocks farther. Well, so I went there. I asked about the Chevrolet and the lady owning the property, where the Bel Air sat, let me see it. I talked about the car's owner and found out that supposedly he was mentally sick, so the people who stored his car earlier, didn't want to hear about him again. The vehicle was still complete at that time. For the second time I went there with my friend Wojtek. We introduced ourselves, looked around, and then a big disapointment: the car had no lights, no windows, no bumpers, just a dismantled wreck and that's all.

 Maciej Banaś:

    Pragnę się podzielić wrażeniami z mojego starcia z takim właśnie miłośnikiem amerykańskich samochodów.
    Więc tak.
    Dostałem namiar na Chevroleta Belair 64 rok razem z fotami. Ma szybę i inne pierdoły, kompletny, wiem że stoi tam już 21 lat. Cały w skowronkach jadę już tam w nocy, szukamy, ale ciemno i nic nie znajdujemy.

    I would like to share my impressions from the clash with such an American car "freak".
    Here goes the story.
    I got the bearings of the '64 Chevrolet Bel Air along with the pictures. The windshield and other stuff sound, complete and been sitting there for some 21 years. Happy as a fool I go right there, searching in the night but it's dark and find nothing.

   Na drugi dzień z samego rana jadę tam, stoi, mało nie padłem ze szczęścia. Wbijamy się na podwórko, dzwonek, czekamy otwiera pani, kulturalnie przedstawiam się, takie tam inne, pytam o auto i czy do sprzedania a pani na to: "Nie, myśmy go dopiero kupili" A stoi tam już 21 lat!!!!! Szok. No nic, nie popuszczam, wiem, że właściciel tam nie mieszka i jest trochę stuknięty.

  On the next day I go there in the early morning, the car is there and I can't believe my luck. We rush in the yard, ring at the door, wait, the lady opens. I introduce myself and so on, ask about the car and if it's for sale and she answers: "No, we've just bought it". And it's been sitting there for some 21 years!!!! Shock. OK, I won't get away with it, I know the owner doesn't live there and is cracked.

(Na tej naklejce była data: 1968 rok, niestety obraz jest rozmazany)

(there was a date on this sticker: 1968, unfortunately it's blurred)

   Zaczepiam tubylca, a on nas zabrał do kuzyna tego gościa, znaleźlismy właściciela i razem z tubylcem rozpoczynamy rozmowę i gość mnie rozwala tekstem: że on go nie sprzedaje, bo go remontuje, a ja pytam, kiedy go kupił a on na to, że w 81 roku i nic przy nim nie robi, nie ma silnika, skrzyni, wału.

   I accost a local inhabitant, he takes us to a cousin of that guy. We found the owner and together with the local guy we start to talk. The owner says that the car is not for sale because he repairs it. I ask when he bought it, he replies that in 1981 and he doesn't work on the car, there's no engine, no gearbox, no driveshaft.

   Gość jeździ rowerem i wali jabole pod kioskiem, chodzi w dresiku made by PRL i nie mył się od chyba 74 roku i mówi, że on jest miłośnik amerykańskich samochodów i choćby go bić, nic nie da. Kładliśmy kasę na stół: 2 tys. Nic. Myślę, kupię mu poldka albo dużego fiata. Nic. Tak więc kolejna piękna fura za parę lat przestanie istnieć albo ją potną i wywiozą na złom.

   The guy rides a bike and drinks wine at the shop, wears a gym suit from the times of the Polish Democratic Republic and haven't washed probably since 1974 and considers himself a fan of the American cars. You could beat him and he wouldn't let it go. We put the money on the table: 2 thousend. Nothing. I thought I would buy him a car. Still nothing. So this is how the next beautiful ride will disappear in a few years or they cut her up and sell for scrap.