Firma Jackson Automobile Company funkcjonowała w epoce mosiądzu (brass era) i wytwarzała samochody marki Jackson w miejscowości Jackson w stanie Michigan (stąd nazwa marki). Firmie zdarzyło się także "popełnić" samochód parowy marki Jaxon oraz inny automobil spalinowy marki Orlo.
Spółkę założyło trzech wspolników: Byron J. Carter, George A. Matthews i Charles Lewis. Carter założył później inne przedsiębiorstwo motoryzacyjne, Cartercar. Ciekawskich odsyłamy tutaj. Carter bardzo interesował się mechaniką. Prowadził także ze swoim ojcem sklep z bicyklami. W 1899 roku zbudował on eksperymentalny benzynowy automobil, a swe doświadczenia wykorzystał potem do budowy innego pojazdu, tym razem parowego, którego nazwał Carter. Jego wspólnik, Matthews prowadził firmę Fuller Buggy Company i później zbudował inny pojazd, marki Fuller, zanim firma Fuller została potem przejęta przez Jackson Automobile Company.
Trzeba koniecznie wspomnieć, że dwa wspólnicy Cartera, Matthews i Lewis byli przede wszystkim bankierami i zarządzali bankami (odpowiednio Jackson City Bank i Union Bank of Jackson). Carter przekonał bankierów do wspomożenia mu w założeniu i późniejszej produkcji samochodów.
Właściwa produkcja zaczęła się od samochodzika z silnikiem jednocylindrowym, który bliźniaczo przypominał Oldsmobile'a "Zagięty Fartuszek". Rok później ukazał się nowy model, tym razem z dwoma cylindrami. W 1906 roku liczba cylindrów w silniku podwoiła się ponownie. Niedługo potem Carter opuścił firmę, by założyć swoją firmę, by produkować własne Cartercary. Carter opuścił firmę z powodu wielkiego niezadowolenia ze swoich wspólników z powodu ich niechęci do produkcji samochodu z napędem ciernym wymyślonym i rozwiniętym właśnie przez Cartera.
Po odejściu Cartera z firmy samochodom marki Jackson brakowało cech wyróżniających markę, z pewnością jednak te samochody były solidne i wytrzymałe. W 1910 roku Matthews wykupił resztę udziałów od Lewisa. Zaś Lewis później założył inne przedsiębiorstwo motoryzacyjne, wytwarzające holliery. Zaś Matthews zatrudnił swoich synów jako prezesa, sekretarza i skarbnika swojej firmy.
Z biegiem czasu silniki stosowane w firmie przybierały na pojemności i cylindrach. W 1913 zadebiutował sześciocylindrowy silnik firmy Northway. Trzy lata później firma oferowała swoje automobile z silnikami V8 firmy Ferro. Później jacksony upodobniły się do wspólczesnych im rolls-royce'ów. Oczywiście firma reklamowała swoje pojazdy z "chłodnicą z motywem wodospadu Keystone".
Podczas I-szej Wojny Światowej produkcja spadła o ponad połowę, gdyż firma zaangażowała się w produkcję na potrzeby wojny. Nawet w roku 1919 nadal kontynuowano produkcję na potrzeby wojska. Wiekszość dilerów Jacksona wtedy została dilerami konkurencyjnej firmy Jordan. Dopiero w 1920 roku wznowiono produkcję samochodów cywilnych. Niestety ówczesne jacksony nie spotkały się z dobrym przyjęciem z powodu nienajlepszej jakości montażu. Jeden z robotników przy taśmie wyraził to tak: "Byłoby lepiej, gdyby inżynier firmy hodował kurczaki".
W 1921 roku firma pokazała zupełnie nowy model Princess Coupe, który stał się hitem na imprezie Chicago Auto Show. Firma jednak miała problemy z uzyskaniem kredytu na uruchomienie produkcji nowego modelu. Wobec tego firmy Jackson, Dixie Flyer i National połączyły się w jeden koncern nazwany Associated Motor Industries (w wolnym tłumaczeniu: Zjednoczony Przemysł Motoryzacyjny). Automobile marek Dixie i Jackson stały się wtedy samochodami marki National (odpowiednio 4-H i 6-51). Działalność koncernu trwała tylko rok i w 1924 roku zakończyła się historia Associated Motor Industries oraz tych trzech marek motoryzacyjnych.
